Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Z.G. w przedmiocie zasiłku stałego, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa NSA od wyroku NSA
Tezy

Przepisy art. 32 ust. 1 i art. 67 Konstytucji RP nie mogą być samoistnym źródłem roszczeń o zasiłek stały z opieki społecznej.

Sentencja

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2002 r. sprawy ze skargi Zbigniewa Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z.G. w przedmiocie zasiłku stałego, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu z dnia 9 listopada 2000 r. (...) - uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę NSA OZ w Poznaniu do ponownego rozpoznania.

Inne orzeczenia o symbolu:
632 Pomoc społeczna
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy
Uzasadnienie strona 1/4

Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w S. decyzją z dnia 17 maja 1999 r., wydaną na podstawie art. 27 ust 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./, odmówił Zbigniewowi Ł. przyznania zasiłku stałego z tytułu opieki nad bratem Grzegorzem, wobec niespełnienia ustawowych warunków do uzyskania tego świadczenia. W ocenie organu administracyjnego, stan bezrobocia Zbigniewa Ł. i brak źródła utrzymania, na które powoływał się w celu otrzymania zasiłku, nie pozostaje w związku ze sprawowaniem opieki nad bratem, więc nie może być podstawą żądanego świadczenia. Przede wszystkim jednak wnioskodawca jest ustanowiony opiekunem prawnym ubezwłasnowolnionego brata i jego podopieczny nie mieści się w kręgu osób określonych w art. 27 ust. 3 ustawy.

Samorządowe Kolegium w Z.G. nie uwzględniło odwołania Zbigniewa Ł. i decyzją z dnia 15 lipca 1999 r. utrzymało w mocy decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej, przyjmując, że nie narusza ona prawa. Zdaniem organu odwoławczego, do skorzystania ze środków pomocy społecznej kwalifikuje Zbigniewa Ł. wyłącznie kryterium dochodu rodziny, jednak uzyskaniu przez niego żądanego świadczenia stoi na przeszkodzie nie to, że sprawuje opiekę nad pełnoletnim bratem, lecz to, że niepodejmowanie przez niego pracy /czy też rezygnacja z niej/ nie jest uwarunkowane koniecznością wychowywania dziecka wymagającego stałej opieki i pielęgnacji, a więc celem, jaki przewiduje art. 27 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej.

Od decyzji Kolegium Samorządowego Zbigniew Ł. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której - odwoławszy się do ogólnych zasad z art. 1 ustawy o pomocy społecznej - zakwestionował interpretację jej przepisów /art. 27/. Podniósł, że jest - na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Ś. z dnia 5 listopada 1998 r. - prawnym opiekunem ubezwłasnowolnionego brata oraz że brat jest inwalidą od dzieciństwa, w związku z czym sprawowana nad nim opieka ma charakter szczególny. Wywiódł, że dla zastosowania przepisu art. 27 ust. 1 ustawy wystarczy wykazanie zamiaru i niemożności znalezienia płatnego zajęcia, pozwalającego kontynuować opiekę, a równocześnie "poprawić" utrzymanie rodziny, nie jest zaś konieczne stwierdzenie, że sprawowanie opieki stanowi przyczynę niepozostawania w zatrudnieniu.

Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu, po rozpoznaniu skargi wnioskodawcy, uznał, że art. 27 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej pozostaje w sprzeczności z art. 32 ust. 1 Konstytucji, gdyż mimo posiadania identycznych cech wspólnych krąg podmiotów uprawnionych do przewidzianego w nim świadczenia został zróżnicowany co do przysługujących im uprawnień. W szczególności, zostali do tego kręgu włączeni tylko rodzice naturalni, przysposabiający i opiekunowie w ramach rodziny zastępczej, ale już nie opiekunowie prawni, również sprawujący opiekę nad dziećmi wymagającymi szczególnej troski. Naczelny Sąd Administracyjny uznał rozważany przepis za sprzeczny także z art. 67 ust. 2 Konstytucji, w związku z czym wyrokiem z dnia 9 listopada 2000 r. uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, przyjąwszy, że wnioskodawca nabył prawo do spornych świadczeń, gdyż jego brat jest uprawniony do zasiłku pielęgnacyjnego, on sam w dacie wydania decyzji pozostawał bez pracy ze względu na konieczność sprawowania nad nim opieki wymagającej stałej pielęgnacji, a także spełnił pozostałe warunki wymagane w art. 27 ust. 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej do przyznania zasiłku stałego.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
632 Pomoc społeczna
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Sąd Najwyższy