Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej (...) w przedmiocie ustalenia granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa NSA w Warszawie (...) od wyroku NSA Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie II SA/Lu 1321/96~ uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ w Lublinie do ponownego rozpoznania.
Tezy

Utworzenie rady uczestników scalenia oraz pełnione przez nią kompetencje opiniodawcze mają charakter strukturalnych elementów tego postępowania i wprowadzone zostały obok /a nie zamiast/ indywidualnego uczestnictwa zainteresowanych podmiotów /art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm. oraz par. 6 i par. 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie zasad i trybu ustalania granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, scalania i podziału nieruchomości na działki budowlane oraz kosztów i opłat z tym związanych, Dz.U. nr 72 poz. 312 ze zm./.

Sentencja

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na uchwałę Rady Miejskiej (...) w przedmiocie ustalenia granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 27 czerwca 1997 r. II SA/Lu 1321/96

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ w Lublinie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie strona 1/4

Henryk K. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę w trybie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ na uchwałę (...) Rady Miejskiej w B.P. z dnia 29 lutego 1996 r. w sprawie ustalenia granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne - Osiedle "K. II" w B.P. W skardze tej zarzucił rażące naruszenie art. 14 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ przez objęcie zaskarżoną uchwałą należącej do niego działki zabudowanej (...) o powierzchni 0,4623 ha bez uzyskania zgody właściciela, przez wybiórcze ustalenie granic gruntów objętych zaskarżoną uchwała i włączenie do nich więcej niż 50 proc. gruntów niezgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz przez samowolne odstąpienie organów administracji publicznej od powołania rady uczestników scalenia i w rezultacie także zaniechania opiniowania wniosków i zastrzeżeń uczestników scalenia przez taką radę /art. 15 ust. 3 i ust. 4 powołanej ustawy/. Ponadto w skardze zarzucono naruszenie art. 16 powołanej ustawy przez zabranie z areału gruntów należących do skarżącego części gruntów i przyznanie tych gruntów wraz z drzewostanem owocowym innej osobie, wbrew zasadzie, w myśl której dotychczasowy właściciel winien otrzymać całość swojej nieruchomości. Wreszcie w skardze zarzuca się naruszenie w toku postępowania przepisów art. 7 art. 10, art. 35, art. 36 i art. 73 Kpa oraz art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie wyrokiem z dnia 27 czerwca 1997 r. (...) oddalił skargę Henryka K. W uzasadnieniu tego wyroku podniesiono w szczególności, że dyspozycja art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości zakazuje objęcia uchwałą o ustaleniu granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne zabudowanych części nieruchomości bez zgody właściciela lub użytkownika wieczystego natomiast wynika /a contrario/ z niej, że uchwałą taką może być objęta bez zgody właściciela lub użytkownika wieczystego niezabudowana część nieruchomości, na której usytuowany jest budynek. Zdaniem Sądu, taka sytuacja miała miejsce w rozpoznawanej sprawie i nie narusza obowiązujących w tym względzie przepisów prawnych. Ponadto, zdaniem Sądu, kwestionowana uchwała nie narusza także ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, albowiem teren, którego ona dotyczy, położony jest w granicach gruntów objętych opracowaniem miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta B.P., który zatwierdzony został uchwałą (...) Miejskiej Rady Narodowej w B.F z dnia 28 lutego 1990 r. Sąd nie zgodził się także z zarzutem, że ustalenie granic gruntów objętych zaskarżoną uchwałą nastąpiło w wyniku wybiórczego wskazania określonych nieruchomości, bowiem na podstawie art. 14 ust. 1 powołanej ustawy ustalenie granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne należy do kompetencji rady gminy i nie może być skutecznie kwestionowane, o ile spełniony zostanie warunek określony w art. 14 ust. 4 tej ustawy, jak to miało miejsce w rozpoznawanej sprawie. Bowiem, jak podniesiono w uzasadnieniu wyroku, przedstawiona w niniejszej sprawie dokumentacja dowodzi, że oświadczenia o przystąpieniu do scalenia osiedla "K. II" złożyły osoby, którym przysługiwało prawo do 7,6356 ha na łączną powierzchnię 13 ha gruntów objętych scaleniem i podziałem. Wynika stąd, że wniosek o wszczęcie postępowania o scalenie złożyły osoby posiadające ogółem ponad 50 proc. areału gruntów objętych granicami nieruchomości przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, a to jest zgodne z wymogiem art. 14 ust. 4 powołanej ustawy. Sąd stwierdził także, że brak powołania tzw. rady uczestników scalenia nie stanowi uchybienia ze strony organu prowadzącego postępowanie, ale jest wynikiem braku stosownej inicjatywy samych zainteresowanych /art. 14 ust. 5/. Zdaniem Sądu, uchwała ta nie narusza także art. 16 powołanej ustawy. Wprawdzie przepis ten stanowi, że dotychczasowym właścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości należy w miarę możliwości przyznać działki wydzielone w całości lub w części z ich nieruchomości, tym niemniej przepis ten nie może być interpretowany jako nakaz, lecz jako postulat. Sąd uznał także, że podniesiony w skardze zarzut naruszenia zasad procesowych jest gołosłowny i nie jest poparty żadnymi dowodami. W szczególności, w opinii Sądu, Zarząd Miasta wykonał ciążące na nim obowiązki w zakresie zawiadomienia zainteresowanych osób o zebraniu informacyjnym /par. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie zasad i trybu ustalania granic gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne, scalania i podziału nieruchomości na działki budowlane oraz kosztów i opłat z tym związanych - Dz.U. nr 72 poz. 312 ze zm./ oraz gdy chodzi o obowiązek wyłożenia projektu uchwały do wglądu zainteresowanych osób na okres 21 dni /art. 15 ust. 2 powołanej ustawy/.

Strona 1/4