Przepis art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ od dnia 1 stycznia 1995 r. przewiduje stawkę podatkową jako sankcję za nieprowadzenie lub nierzetelne prowadzenie ewidencji przychodów, zarówno wtedy, gdy istnieją dowody /np. dokumenty/, na podstawie których organ podatkowy może ustalić wartość niezaewidencjonowanego przychodu, jak i wtedy, gdy dowodów tych brak i konieczne jest zastosowanie metody oszacowania na podstawie art. 23 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2003 r. sprawy ze skargi Barbary S. na decyzję Izby Skarbowej w L. z dnia 31 lipca 1998 r. (...) w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1997, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 20 czerwca 2001 r. (...) - uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę.
Izba Skarbowa w L. decyzją z dnia 31 lipca 1998 r., (...), powołując się na art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ oraz art. 233 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, utrzymała w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w L. z dnia 8 maja 1998 r. (...), którą określono wysokość zaległości w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych osób fizycznych za 1997 rok, obciążającą podatniczkę Barbarę S., w kwocie 12.458,60 zł.
Organy podatkowe obu instancji ustaliły, że Barbara S. prowadziła ewidencję zakupu i sprzedaży, w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na skupie i sprzedaży złomu, z naruszeniem par. 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne /Dz.U. nr 148 poz. 719 ze zm./, gdyż stwierdzono niezaewidencjonowanie sprzedaży złomu w łącznej kwocie netto 62.293,42 zł. Fakt niezaewidencjonowania sprzedaży złomu został ustalony na podstawie otrzymanego z Przedsiębiorstwa "C." Oddział w L. zestawienia zawartych transakcji i na podstawie faktury sprzedaży (...) z Zakładów Metalurgicznych w P. Ponadto organy podatkowe uznały za dowód tego, że złom nie stanowił prywatnej własności podatniczki i był związany z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, złożone przez Barbarę S. i jej pracownika Zbigniewa J. w trakcie postępowania podatkowego oświadczenia, z których jednoznacznie wynikało, że sprzedany złom pochodził z przedsiębiorstwa podatniczki.
W wyniku skargi Barbary S. Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu wyrokiem z dnia 20 czerwca 2001 r. (...) uchylił zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej w L.
W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że zaskarżona decyzja jest nielegalna, gdyż narusza prawo materialne - art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ obliczenie podatku nastąpiło w oparciu o istniejące dowody dostawy złomu, a obliczając go organy skarbowe nie stosowały szacunku, o jakim mowa w art. 30 ust. 7 ustawy. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż zgodnie z przyjętym w orzecznictwie poglądem /por. wyrok SN z dnia 10 grudnia 1996 r., III RN 48/96 - OSNAPU 1997 nr 14 poz. 247, oraz wyroki NSA: z dnia 2 kwietnia 1999 r., III SA 2308/98, z dnia 11 czerwca 1999 r., I SA/Lu 346/98, z dnia 6 października 1999 r., III SA 7194/98, z dnia 15 października 1999 r., I SA/Wr 1373/97, z dnia 10 grudnia 1999 r., I SA/Łd 1537/97 i inne/ obliczenie zryczałtowanego podatku według stawki 20 procent jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy obliczenie podstaw opodatkowania nastąpiło w oparciu o szacunek. W ocenie Sądu, organy podatkowe błędnie zastosowały prawo materialne, w wyniku czego nieprawidłowo obliczyły wysokość podatku. Uchybienie takie stanowi, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, samodzielną przesłankę do wyeliminowania zaskarżonej decyzji z obrotu.