Podmiot prawny dysponujący prawem do gruntu oraz ważną decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu /art. 46 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm. oraz art. 32 ust. 4 i art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, który wystąpił z wnioskiem o pozwolenie na budowę, korzysta ze wzmocnionej ochrony swoich praw, od chwili wydania przez organ pierwszej instancji decyzji o pozwoleniu na budowę.
Decyzja /art. 47 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 35 ust. 1 pkt 1 lit. "b" oraz art. 38 ust. 1 prawa budowlanego/, która stanowiła podstawę wydanego pozwolenia na budowę, w dalszym toku tego postępowania, nie wygasa w razie uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego /art. 35 ust. 3 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym/.
Wzmocniona ochrona prawna uzasadniona jest w takim wypadku nie tylko ze względu na ochronę własności, ale wynika także z potrzeby stworzenia gwarancji ochrony pewności prawa i zaufania obywateli do działań Państwa i administracji publicznej.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Hodowli Buraka Pastewnego (...) na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie zatwierdzenia planu realizacyjnego i pozwolenia na budowę na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 29 sierpnia 1996 r. SA/Kr 1158/95
oddala rewizję nadzwyczajną.
Prezydent Miasta K. decyzją z dnia 23 lipca 1990 r. ustalił lokalizację inwestycji Spółdzielni Budowy Domów Jednorodzinnych "W." w K. w odniesieniu do II etapu budowy osiedla domów jednorodzinnych w K. -W. wraz z oczyszczalnią ścieków w rejonie ulic: D., Z., W., i G., uznając że jest ona zgodna z obowiązującym w chwili podejmowania decyzji miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu. Decyzja ta utrzymana została w mocy przez Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa K., a następnie także wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjny (...) oddalona została skarga na tę decyzję złożona przez Hodowlę Buraka Pastewnego Skarbu Państwa w K.
W nawiązaniu do powyższej decyzji lokalizacyjnej, w dniu 28 września 1994 r. Prezydent Miasta K. wydał decyzję, mocą której zatwierdził plan realizacyjny i udzielił pozwolenia na budowę osiedla domów jednorodzinnych w W. wraz z oczyszczalnią ścieków. Decyzja ta została jednak uchylona przez Wojewodę K. decyzją z dnia 25 listopada 1994 r. i sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia Prezydentowi Miasta K. W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Prezydent Miasta K. wydał decyzję z dnia 30 grudnia 1994 r., mocą której ponownie udzielił pozwolenia na realizację zamierzonej budowy.
W dniu następnym po wydaniu przez Prezydenta Miasta K. wspomnianej decyzji, tzn. dnia 31 grudnia 1994 r., weszła w życie uchwała nr 58 Rady Miasta K. z dnia 16 listopada 1994 r. /ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa K. Nr 24 z dnia 16 grudnia 1994 r. str. 267/ w sprawie zmiany miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego. W wyniku tej zmiany teren przeznaczony na realizację inwestycji, której dotyczyło wspomniane pozwolenie wydane przez Prezydenta Miasta K., określony został w planie jako "obszar rolny RP bez prawa zabudowy". Powołując się na tę zmianę Hodowla Buraka Pastewnego Skarbu Państwa wniosła odwołanie od wymienionej wyżej decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia 30 grudnia 1994 r. o pozwoleniu na budowę. W wyniku tego odwołania Wojewoda K. wydał decyzję z dnia 7 kwietnia 1995 r., którą utrzymał w mocy wspomnianą decyzję Prezydenta Miasta K., biorąc pod uwagę, że w aktach sprawy znajdują się dokumenty, z których wynika, że inwestor jako wieczysty użytkownik miał uprawnienia do dysponowania terenem; podkreślając w uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia, że skoro w dacie wydania przez organ pierwszej instancji pozwolenia na budowę była ona zgodna z planem zagospodarowania przestrzennego, to późniejsza zmiana tego planu nie ma znaczenia w sprawie.
W dniu 4 maja 1995 r. Hodowla Buraka Pastewnego Skarbu Państwa, działając w imieniu i na rzecz Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, złożyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego (...) skargę na wspomnianą decyzję Wojewody K.. zarzucając w niej:
naruszenie przepisów Kpa oraz art. 61 i art. 62 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w RP /Dz.U. nr 29 poz. 154/, art. 19 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/, art. 5, art. 7 i art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz art. 35 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, a także art. 46 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym i art. 35 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/. Ponadto w skardze i w kolejnych pismach procesowych strona skarżąca zarzuciła także, że Gmina K. nie oddała skutecznie inwestorowi terenu objętego lokalizacją, a w związku z tym inwestor nie posiadał uprawnienia do dysponowania tym terenem w chwili ubiegania się o pozwolenie na budowę. W odpowiedzi na skargę zarówno Wojewoda K. w piśmie z dnia 14 czerwca 1995 r., jak i występująca w charakterze uczestnika postępowania Spółdzielnia Budowy Domów Jednorodzinnych "W." /w piśmie złożonym w Sądzie w dniu 26 sierpnia 1996 r./ wnieśli o oddalenie skargi.