Teofila S. w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzuciła, iż postępowanie przeprowadzone zostało niezgodnie z art. 121, art. 122 Ordynacji podatkowej oraz art. 6 ust. 6, art. 18 ust. 3, ust. 4, ust. 5, ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Skarżąca stwierdziła, iż dla zastosowania zerowej stawki podatku od towarów i usług w eksporcie podatnik musi prowadzić ewidencję określoną w art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz posiadać dokumenty odprawy celnej potwierdzające wywóz towaru za granicę. W toku postępowania prowadzonego przez organy podatkowe wszystkie dokumenty dotyczące transakcji eksportowych były skompletowane i przedłożone do kontroli, przy czym faktury z należnością wyrażoną w złotówkach i ze stawką 22 procent podatku były wystawiane tylko dla uwidocznienia stawek dotyczących towarów eksportowanych i były traktowane jako dokumenty wewnętrzne firmy, o czym świadczy fakt, iż większość z nich nie była podpisana przez osobę wystawiającą. Faktury złotówkowe nie były przekazywane nabywcy. Nabywca podpisywał je tylko na dowód, że otrzymał dane ilości towaru, zaś adnotacja: "zapłacono gotówką" widniała na nich tylko ze względu na "ustawienie" programu komputerowego, z którego korzystała podatniczka dla druku faktur eksportowych i złotówkowych. Przepis art. 33 ustawy zobowiązuje osobę fizyczną do zapłaty podatku tylko wówczas, gdy dokonana została sprzedaż, natomiast w niniejszym przypadku nie były dokonywane żadne transakcje w oparciu o faktury złotówkowe; transakcje te bowiem dokonywane były wyłącznie w oparciu o faktury eksportowe.
Skarżąca podniosła, iż w toku wcześniejszych kontroli nie kwestionowano takiego sposobu wystawiania przez nią faktur. Jeśli chodzi o kwestię opodatkowania sprzedaży dla Żłobka Miejskiego w N. D., to skarżąca podała, iż rachunek uproszczony został wystawiony w dniu 5 stycznia 1998 r. po złożonym telefonicznym zamówieniu towaru przez nabywcę, ale faktyczny odbiór towaru nastąpił w dniu 6 stycznia 1998 r. i na tę okoliczność został wystawiony paragon fiskalny, przy czym różnice w wartości sprzedaży i podatku wystąpiły na skutek mylnego odczytania przez ekspedientkę danych z metki na towarze i w konsekwencji różnica w podatku wynosi tylko 4,19 zł, a nie kwotę przyjętą przez organy podatkowe. Sprzedawca obowiązany jest wystawić rachunek na żądanie klienta, ale jeśli dana sprzedaż była ewidencjonowana w kasie fiskalnej, to warunkiem wystawienia rachunku jest zwrot paragonu fiskalnego. Nabywca zwraca wówczas paragon fiskalny, który jest dopinany do rachunku i tak było w niniejszym przypadku, przy czym rachunek wystawiony na podstawie zwracanego paragonu nie musi się z nim pokrywać, bo nabywca może zażądać rachunku tylko na niektóre pozycje objęte paragonem. Dla celów ewidencyjnych, po wpisaniu obrotu dziennego z kasy fiskalnej, sprzedaż, na którą wystawiono rachunki lub faktury - a która równocześnie była potwierdzona paragonem fiskalnym - musi być wyksięgowana, bo każda faktura i rachunek muszą być ujęte w ewidencji i dlatego rachunek z ewidencji nie został wyksięgowany a wyksięgowano tylko sumę kwot z tego rachunku. W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa w Rz. wniosła o jej oddalenie i podtrzymała stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.