Nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia na budowę obiektów przeznaczonych do czasowego użytkowania w trakcie realizacji robót budowlanych, czyli obiektów, których istnienie funkcjonalnie i czasowo powiązane jest z robotami budowlanymi /art. 29 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 12 maja 1997 r. II SA/Kr 2102/96
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ w Krakowie do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rewizja nadzwyczajna jest uzasadniona.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ stanowi, że przez tzw. roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na montażu, modernizacji, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego /art. 3 pkt 7/. W zasadzie roboty budowlane można podjąć dopiero na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę /art. 28 ustawy Prawo budowlane/.
Jednakże w sytuacji, gdy maja one na celu remont istniejących obiektów budowlanych, ich podjęcie wyjątkowo nie wymaga wprawdzie takiego pozwolenia /art. 29 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo budowlane/, ale jest dopuszczalne dopiero po uprzednim dokonania tzw. zgłoszenia właściwemu organowi nadzoru budowlanego /art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane/. Zgłoszenia takiego należy dokonać przed zamierzonym terminem rozpoczęcia robót budowlanych, a do wykonania tych robót można przystąpić dopiero, jeżeli w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia właściwy organ nie wniesie sprzeciwu /art. 30 ust. 2 i ust. 3 ustawy Prawo budowlane/. Pozwolenia na budowę nie wymagają, także tzw. obiekty przeznaczone do czasowego użytkowania w trakcie realizacji robót budowlanych /art. 29 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo budowlane/, ale z treści tego przepisu wynika jednoznacznie, że chodzi w tym wypadku wyłącznie o obiekty, których istnienie funkcjonalnie i czasowo powiązane jest z robotami budowlanymi; a roboty budowlane zawsze wymagają bądź pozwolenia na budowę /art. 28 ustawy Prawo budowlane/, bądź zgłoszenia /art. 30 ustawy Prawo budowlane/. Ponadto w art. 3 pkt 5 ustawy Prawo budowlane mowa jest także o tzw. tymczasowym obiekcie budowlanym, jako obiekcie budowlanym przeznaczonym do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidzianym do przeniesienia w inne miejsce lub do rozbiórki, a także obiekcie budowlanym nie połączonym trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe". Natomiast art. 29 ust. 1 pkt 5 stanowi, że pozwolenia na budowę nie wymaga budowa: "tymczasowych obiektów budowlanych stanowiących wyłącznie eksponaty wystawowe, bez pełnienia jakichkolwiek funkcji użytkowych, usytuowanych na terenach przeznaczonych na ten cel". Wynika stąd wyraźnie, że oba przytoczone przepisy dotyczące tzw. tymczasowych obiektów budowlanych /art. 3 pkt 5 oraz art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy Prawo budowlane/ mają charakter szczególny i z tej przyczyny powinny być interpretowane w sposób ścisły /exceptiones non sunt extendendae/. Z kolei art. 1 pkt 12 lit. "a" ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane, ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz innych ustaw /Dz.U. nr 111 poz. 725/ do ustawy Prawo budowlane wprowadzone zostało dodatkowo postanowienie art. 29 ust. 1 pkt 5a, w myśl którego pozwolenia na budowę nie wymaga budowa tzw. tymczasowych obiektów budowlanych, które nie są połączone trwale z gruntem i są przewidziane do rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce w terminie określonym w uprzednim zgłoszeniu, o którym mowa w art. 30 ust. 1 tej ustawy, ale nie później aniżeli w okresie 120 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w tym zgłoszeniu.