W stosunku do pracownika naukowo-dydaktycznego, z którym decyzją rektora rozwiązano stosunek pracy na podstawie art. 5 ustawy z dnia 18 grudnia 1982 r. o szczególnej regulacji prawnej w okresie zawieszenia stanu wojennego /Dz.U. nr 41 poz. 273/, wyłączony został tryb dochodzenia roszczeń przewidziany w kodeksie pracy /art. 225 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym - Dz.U. nr 14 poz. 113/ na podstawie par. 3 rozporządzenia Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki z dnia 14 października 1983 r. w sprawie szczególnych zasad i trybu postępowania, wobec pracowników szkół wyższych i studentów zakłócających ład i porządek w okresie stanu wojennego /Dz.U. nr 2 poz. 16/.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję dyrektora Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (...) w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 1984 r. I SA 443/84
uchyla zaskarżony wyrok i odrzuca skargę (...).
W uzasadnieniu uchwały połączonych Izb /III AZP 11/82/ Sąd Najwyższy zajął się wykładnią - zawartego w art. 196 par. 2 pkt 19 Kpa określenia "spraw zatrudnienia" wyjaśniając, że pod tym pojęciem nie należy rozumieć indywidualnych spraw dotyczących pracowników mianowanych i że w konsekwencji Naczelny Sąd Administracyjny nie jest na podstawie art. 196 par. 2 pkt 19 Kpa kompetentny do rozpatrywania skarg pracowników mianowanych od decyzji rozwiązujących stosunek służbowy, jeżeli brak jest przepisu szczególnego, który by tę kategorię spraw przekazywał jurysdykcji Naczelnego Sądu Administracyjnego.