Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak Sędziowie Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędzia del. WSA Ireneusz Dukiel (spr.) po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 251/18 w sprawie ze skargi K. S. na uchwałę Zarządu Dzielnicy Śródmieście m. st. Warszawy z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zakwalifikowania i umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 19 października 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 251/18, oddalił skargę K. S. (dalej jako strona lub skarżąca) na uchwałę Zarządu Dzielnicy Śródmieście m. st. Warszawy (dalej jako organ) z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...], w przedmiocie odmowy zakwalifikowania i umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu.
Wskazany wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
W dniu [...] stycznia 2017 r. (data wpływu) strona zwróciła się do organu o zawarcie z nią umowy najmu lokalu mieszkalnego na czas nieoznaczony w związku z rozwiązaniem z dniem [...] grudnia 2016 r. stosunku prawnego stanowiącego podstawę do zajmowania przez nią dotychczasowego mieszkania położonego w Warszawie, przy ul. [...].
Organ, po przeanalizowaniu wniosku i zgromadzeniu niezbędnych materiałów, działając m.in. na podstawie § 24 ust. 1 w zw. z § 4 uchwały nr LVIII/1751/2009 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 9 lipca 2009 r. w sprawie zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta stołecznego Warszawy (Dz. Urz. Woj. Maz. z 2009 r., nr 132, poz. 3937 ze zm., dalej jako "uchwała lokalowa"), opisaną na wstępie uchwałą, odmówił zakwalifikowania skarżącej do wynajęcia lokalu na czas nieoznaczony i umieszczenia jej na liście osób oczekujących na najem lokalu.
Organ ustalił, że strona zamieszkuje samodzielnie w lokalu składającym się z jednego pokoju, przedpokoju, kuchni, łazienki z w.c. o łącznej pow. [...] m2, z czego powierzchnię mieszkalną stanowi [...] m2. Świadczy to zatem o niespełnieniu przez stronę kryterium metrażowego, gdyż za trudne warunki mieszkaniowe przyjmuje się zamieszkiwanie w lokalu, w którym powierzchnia mieszkalna nie przekracza [...] m2 na osobę.
Z tych przyczyn organ stwierdził, że skarżąca nie kwalifikuje się do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego ze stołecznego zasobu mieszkaniowego.
Strona nie zgodziła się z wydanym rozstrzygnięciem i we wniesionej skardze podkreśliła, że wobec niezaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych, kryterium metrażowe nie mogło stanowić podstawy do podjęcia uchwały odmownej.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w uzasadnieniu kwestionowanej uchwały. Organ dodał przy tym, że w toku postępowania nie były podnoszone żadne argumenty zdrowotne, rodzinne czy społeczne, które przemawiałyby za zwolnieniem skarżącej ze stosowania względem niej kryterium metrażowego. Zauważył również, że sytuacja mieszkaniowa skarżącej - przynajmniej w ocenie dołączonych do sprawy dokumentów z Biura Rzecznika Praw Obywatelskich i spółdzielni mieszkaniowej - nie była jednoznaczna i mogły istnieć pewne szanse na zapewnienie jej lokalu z zasobu spółdzielczego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznając skargę uznał ją za dopuszczalną, lecz stwierdził jednocześnie, że nie zasługuje ona na uwzględnienie.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że choć w postępowaniu poprzedzającym ustalenie listy osób oczekujących na zawarcie umowy najmu lokalu z mieszkaniowego zasobu gminy nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm., obecnie t. jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm., dalej k.p.a.) dotyczące wydawania decyzji administracyjnych, nie oznacza to jednak, że podstawowe standardy określone zasadami ogólnymi k.p.a., w szczególności dyspozycją art. 7 k.p.a., nie mają zastosowania do postępowania zakończonego wydaniem aktu z zakresu administracji publicznej. Z zasady legalizmu wyrażonej w art. 7 Konstytucji RP wynika bowiem obowiązek działania organów władzy publicznej na podstawie prawa i w jego granicach. Organy obowiązane są wyjaśnić sprawę obiektywnie, przy jednoczesnym wyważeniu interesu społecznego i indywidualnego interesu jednostki.