Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D.J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 października 2018 r., sygn. akt II SA/Sz 738/18 w sprawie ze skargi D.J. na decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 11 października 2018 r., sygn. akt II SA/Sz 738/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę D. J. (skarżący) na decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej.
Z rozstrzygnięciem tym nie zgodził się skarżący i w skardze kasacyjnej zarzucił mu:
1. naruszenie prawa materialnego tj.:
1) przepisu art. 145 § 1 ust. 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z art. 269 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lutego 2017 r. Prawo wodne poprzez:
a) jego błędną wykładnię i uznanie, że w sprawach o ustalenie opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji definicję nieruchomości należy rozumieć, jako nieruchomość, dla której urządzono księgę wieczystą, podczas gdy w sprawach właściwych dla ustalenia opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji, jedną nieruchomość stanowią działki należące do jednego właściciela sąsiadujące ze sobą, które wspólnie wykorzystywane są pod taką samą funkcją drogową, połączone są jednym systemem utwardzenia placu, wspólną instalacją wodnokanalizacyjną, instalacją elektryczną, kanalizacją deszczową i monitoringu i to niezależnie od tego, że dla każdej z tych działek jest urządzona inna księga wieczysta;
b) jego błędną wykładnię i uznanie za obszar nieujęty w system kanalizacji otwartej lub zamkniętej należy rozumieć, jako nieujęcie danej nieruchomości w funkcjonujący na danym obszarze system kanalizacji otwartej lub zamkniętej, służący do odprowadzania wód opadowych lub roztopowych, który to dodatkowo współfunkcjonuje z istniejącym na danym obszarze systemem kanalizacji, podczas gdy literalna wykładnia przepisu art. 269 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne nie wprowadza kryterium "współfunkcjonalności", jak i nie zawęża pojęcia systemu kanalizacji otwartej i zamkniętej do pojęcia systemu kanalizacji otwartej i zamkniętej służącego wyłącznie do odprowadzania wód opadowych i roztopowych;
2) przepisu art. 145 § 1 ust. 1 lit. a p.p.s.a. w zw. z § 9 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne, poprzez zastosowanie stawki tak, jak dla nieruchomości bez urządzeń do retencjonowania wody, podczas gdy działka [...] posiada wewnętrzny system odprowadzania wody do rowu melioracyjnego należącego do Gminy [...], który to rów melioracyjny winien być rozumiany, jako urządzenia do retencjonowania wody,
2. naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie:
1) przepisu art. 145 § 1 ust. 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 7 k.p.a., art. 77 § 1 k.p.a. oraz art. 80 k.p.a. poprzez:
a) bezpodstawne przyjęcie, że istniejący system kanalizacji na działce [...] podłączony do rowu melioracyjnego nie jest zdatny do odprowadzania wód opadowych i roztopowych;
b) posłużenie się dla ustalenia stanu faktycznego sprawy dowodami w postaci wypisu z ewidencji gruntów i budynków i zdjęcia satelitarnego portalu [...], podczas gdy dowody te są dowodami niewiarygodnymi, niedokładnymi i niemiarodajnymi dla ustalenia opłaty za zmniejszenie retencji, w szczególności nie pozwalają one na bezsporne ustalenie powierzchni biologicznie czynnej dla działki [...], w konsekwencji czego doszło do naruszenia art. 269 ust. 1 pkt 1 Prawa wodnego;