Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 marca 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 734/17 w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 28 marca 2018 r. II SA/Wa 734/17, oddalił skargę M. G. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z [...] marca 2017 r. nr [...], w przedmiocie przetwarzania danych osobowych.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł M. G. Zaskarżając wyrok w całości zarzucił mu naruszenie:
I. prawa materialnego poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie:
1. art. 100 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 930) - poprzez błędną jego wykładnię, a jednocześnie uznanie, iż Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie oraz Prezydent Miasta Z. mieli prawo do przetwarzania danych osobowych skarżącego M. G., ubiegającego się i korzystającego ze świadczeń, dotyczących w szczególności: jego stanu zdrowia, przebytych chorób oraz miejsc w których się leczy, podczas gdy przepis ten nie zezwala na przetwarzanie tak szczegółowych danych;
2. art. 107 ust. 5b ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 930) poprzez błędną jego wykładnię i uznanie, że organ prowadzący postępowanie zobowiązany był do ustalenia sytuacji osobistej, rodzinnej, dochodowej i majątkowej skarżącego M. G., ubiegającego się o świadczenie;
3. art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. 2016 r. poz. 922) poprzez jego błędne zastosowanie i nieuzasadnione uznanie, że przetwarzanie danych skarżącego co do jego stanu zdrowia i przebytych chorób oraz miejsc w których się leczył, było niezbędne i konieczne przez Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie i Prezydenta Miasta Z.;
4. art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. 2016 r. poz. 922) poprzez jego niezastosowanie w stanie faktycznym sprawy i przetwarzanie danych skarżącego M. G. co do jego stanu zdrowia, przebytych chorób przez Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie oraz Prezydenta Miasta Z., podczas gdy skarżący nie wyraził zgody na ich przetwarzanie;
5. art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. 2016 r. poz. 922) poprzez błędną wykładnię i uznanie przez Generalnego Inspektora Danych Osobowych, że Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie oraz Prezydent Miasta Z., przetwarzając dane osobowe skarżącego M. G. dotyczące jego stanu zdrowia nie naruszyli tzw. zasady adekwatności przetwarzania danych osobowych, podczas gdy dane te nie były merytorycznie poprawne i adekwatne w stosunku do celów, w których były przetwarzane, a co za tym idzie - udostępnili dane, które nie były konieczne do wyjaśnienia sprawy dotyczącej przyznania przez pracowników MOPR prawa do zasiłku celowego;
6. art. 24 ust. 2 pkt. 2 ustawy o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. 2016 r. poz. 922) poprzez uznanie przez Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie, że przesłanki wskazane w tym przepisie zostały spełnione, a w szczególności niepoinformowania przez MOPR skarżącego o przyczynach i zakresie zbierania danych osobowych;