Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.) Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 1485/17 w sprawie ze skargi T. D. na postanowienie Centralnej Komisji Lekarskiej z dnia [...] lipca 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 15 maja 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 1485/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. D. na postanowienie Centralnej Komisji Lekarskiej z 14 lipca 2017 r., nr [.], w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego.
Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Wnioskiem z 2 maja 2016 r. T. D. wystąpił do Podlaskiej Rejonowej Komisji Lekarskiej MSW w Białymstoku o wznowienie postępowania orzeczniczego, zakończonego ostatecznym orzeczeniem Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSW w Białymstoku nr [...] z 10 grudnia 2013 r., z uwagi na fakt, iż przy wydawaniu tego orzeczenia dla celów orzeczniczych badanie przedmiotowe przeprowadzili lekarze Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSW w Białymstoku, tj.: lek. med. B. K., lek. med. M. P. oraz lek. med. A. W., którzy to nie posiadali ustawowych kompetencji do przeprowadzenia takich badań, a tym samym w wyniku tego uchybienia doszło do wydania opinii lekarskich przez osoby do tego nieupoważnione (por. zapis z badania z 10 grudnia 2013 r. ujęty w punkcie 13 i 14 ww. orzeczenia). W uzasadnieniu podniósł, że w dniu 29 kwietnia 2016 r. jego pełnomocnik dokonał wglądu do akt postępowania orzeczniczego zgromadzonego w teczce akt znajdujących się w siedzibie Centralnej Komisji Lekarskiej MSW w Warszawie i dostrzegł podstawy do wznowienia postępowania.
Skarżący wskazał, że w chwili wydawania ww. orzeczenia przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 lipca 1991 r. w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz.U. Nr 79, poz. 349; zwanego dalej "rozporządzeniem z 9 lipca 1991 r.") w § 25 ust.1 przewidywały, że o wydanym orzeczeniu przez komisję lekarską stronę zawiadamia przewodniczący tejże komisji lekarskiej, który czyni to poprzez doręczenie osobiście lub przesyłając treść orzeczenia według wzoru stanowiącego załącznik nr 10 do rozporządzenia. Takie też zawiadomienie zostało przesłane wnioskodawcy, które zostało podpisane przez przewodniczącego komisji lekarskiej lek. med. B. K. Skarżący doszedł do wniosku, że lekarze orzekający i badający go dla celów wydania ww. orzeczenia nie posiadali ustawowych kompetencji do przeprowadzenia takich badań, gdyż byli to lekarze specjalności medycznych ogólnych, a nie specjaliści.
Postanowieniem nr [...] z 9 maja 2016 r., działając na podstawie art. 61a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257, ze zm.; zwanej dalej "k.p.a.") oraz art. 25 ust. 1, art. 26 ust. 1, art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (Dz.U. z 2014 r. poz.1822; zwanej dalej "ustawą o komisjach lekarskich"), Podlaska Rejonowa Komisja Lekarska MSW w Białymstoku odmówiła wznowienia postępowania orzeczniczego w sprawie zakończonej orzeczeniem nr [...] z 10 grudnia 2013 r. Postanowienie to zostało podpisane przez Przewodniczącego Rejonowej Komisji Lekarskiej MSW w Białymstoku lek. med. B. K. W uzasadnieniu postanowienia wskazała, że orzeczeniem z 10 grudnia 2013 r. Wojewódzka Komisja zaliczyła T. D. do trzeciej grupy inwalidzkiej bez związku ze służbą w Policji na 3 lata. Okręgowa Komisja Lekarska Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie zatwierdziła powyższe orzeczenie. Zdaniem organu skarżący był badany przez lekarzy orzeczników, a nie przypadkowych lekarzy bez kompetencji.