Skarga kasacyjna na decyzję personalną Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w przedmiocie zawieszenia w czynnościach służbowych
Sentencja

Dnia 1 grudnia 2021 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) sędzia NSA Jolanta Sikorska sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G.Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lipca 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 124/18 w sprawie ze skargi G.Z. na decyzję personalną Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia w czynnościach służbowych 1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od G.Z. na rzecz Dyrektora Generalnego Służby Więziennej kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Inne orzeczenia z hasłem:
Służba więzienna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Generalny Służby Więziennej
Uzasadnienie strona 1/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 lipca 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 124/18 oddalił skargę G.Z. na decyzję personalną Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia w czynnościach służbowych.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Dyrektor Generalny Służby Więziennej decyzją personalną z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm., dalej w skrócie "K.p.a.") oraz art. 94 ust. 2 i 3, art. 95 ust. 1 w związku z art. 57 ust. 1 i art. 218 ust. 1 pkt 4 i ust. 5 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (t.j.: Dz. U. Z 2017 r., poz. 631 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję personalną Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w [...] z dnia [...] października 2017 r. nr [...] o zawieszeniu [...] G.Z. z dniem 3 października 2017 r. w czynnościach służbowych na okres 3 miesięcy, tj. do dnia 2 stycznia 2018 r., z jednoczesnym zawieszeniem od dnia 1 listopada 2017 r. wypłaty 50 % należnego uposażenia.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy podał, że zgodnie z art. 94 ust. 2 i ust. 3 ustawy o Służbie Więziennej, funkcjonariusza można zawiesić w czynnościach służbowych w przypadku wszczęcia przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego, zawieszenie może nastąpić na czas nie dłuższy niż 3 miesiące. W ocenie organu, w przedmiotowej sprawie przesłanka formalnoprawna została spełniona, gdyż Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w [...] postanowieniem z dnia [...] września 2017 r. nr [...] wszczął postępowanie dyscyplinarne przeciwko [...] G.Z.. Organ pierwszej instancji, mając na uwadze fakultatywność w/w regulacji, decyzję o zawieszeniu wyżej wymienionego funkcjonariusza w czynnościach służbowych uzasadnił treścią, charakterem i rodzajem stawianych zarzutów w postępowaniu dyscyplinarnym, które powodują, że nie będzie on wykonywał czynności służbowych w sposób właściwy. Ponadto uznał, że zachodzi konieczność ochrony interesu Służby Więziennej w postaci czasowego odsunięcia go od wykonywania obowiązków służbowych.

Dyrektor Generalny Służby Więziennej wskazał, że Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w [...] w w/w postanowieniu z dnia [...] września 2017 r. nr [...] o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego postawił [...] G.Z. następujące zarzuty:

1. w dniu [...] września 2017 r., w dniu trwającej kontroli w Zakładzie Karnym w [...], spotkał się z kontrolującym i podległymi sobie funkcjonariuszami na imprezie alkoholowej, w trakcie której swoim zachowaniem mógł wpłynąć na wynik prowadzonej kontroli, czym naruszył art. 230 ust. 1, 2, 3 pkt 2, 4,11, art. 41 ust. 1, art. 157 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej w związku z § 1 Regulaminu nr 1/2010 Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia 18 października 2010 r. w sprawie zasad etyki zawodowej funkcjonariuszy pracowników Służby Więziennej;

2. w dniu [...] września 2017 r., w dniu trwającej kontroli w Zakładzie Karnym w [...], spotkał się z kontrolującym i podległymi sobie funkcjonariuszami na imprezie alkoholowej, zachowując się w sposób nieodpowiadający godności funkcjonariusza publicznego, co naruszyło dobre imię Służby Więziennej jej społeczny wizerunek, czym naruszył art. 230 ust. 1, 2, 3 pkt 2, 4, art. 41 ust. 1, art. 157 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej w związku z § 5 Regulaminu nr 1/2010 Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia 18 października 2010 r. w sprawie zasad etyki zawodowej funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej;

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Inne orzeczenia z hasłem:
Służba więzienna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Generalny Służby Więziennej