Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 1117/20 w sprawie ze skargi Towarzystwa [...] z siedzibą w [...] na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2020 r., sygn. akt IV SA/Wa 1117/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na skutek skargi Towarzystwa [...] z siedzibą w [...] (skarżący) na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego, uchylił zaskarżoną decyzję (pkt 1) oraz zasądził zwrot kosztów postępowania (pkt 2).
Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził Się Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska i w skardze kasacyjnej zarzucił mu:
1) naruszenie prawa materialnego w rozumieniu art. 174 pkt 1 p.p.s.a. poprzez:
a) niezastosowanie art. 56 ust. 6 pkt 6 in fine ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2020 r. poz. 55), dalej: "u.o.p.", jako wzorca kontroli, zgodnie z którym wniosek o wydanie zezwolenia na odstępstwa od zakazów obowiązujących w stosunku do gatunków podlegających ochronie gatunkowej zawiera wskazanie miejsca i czasu wykonania czynności zakazanych oraz wynikających z tego zagrożeń, a zatem kształtuje zakres przedmiotowy wniosku i tym samym w sytuacji upłynięcia wskazanego czasu na etapie postępowania odwoławczego postępowanie administracyjne w sprawie wydania zezwolenia staje się bezprzedmiotowe, a zatem co najmniej niewłaściwe było uchylenie decyzji umarzającej organu odwoławczego w części dotyczącej uprawnienia wykonania czynności zakazanych i tym samym Sąd I instancji nie miał, co najmniej podstawy do zastosowania art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. poprzez uchylenie w całości decyzji i tym samym winien uchylić decyzję jedynie w części umorzenia postępowania w zakresie obowiązku nałożonego przez Organ I instancji w związku z wykonanym uprawnieniem (zgodnie z nadanym rygorem natychmiastowej wykonalności) przesadzenia gatunków roślin podlegających ochronie gatunkowej, a w pozostałym zakresie skargę oddalić albo uchylić zaskarżony wyrok w całości i oddalić skargę na podstawie art. 151 p.p.s.a.;
b) niezastosowanie art. 56 ust. 6 pkt 1-7 ustawy o ochronie przyrody w związku z art. 61 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.), dalej: "k.p.a.", oraz art. 31 § 1 pkt 2 k.p.a. jako wzorców kontroli zgodnie, z którymi postępowanie w niniejszej sprawie wszczęte mogło zostać jedynie na żądanie strony, a zatem podmiot na prawach strony nie posiada uprawnień w zakresie dysponowania postępowaniem administracyjnym i tym samym skoro strona, która złożyła wniosek o wydanie zezwolenia potwierdziła zasadność umorzenia postępowania administracyjnego w niniejszej sprawie, gdyż nie jest zainteresowana dalszym uzyskaniem zezwolenia (w innym terminie) to co najmniej niewłaściwe było uchylenie decyzji umarzającej organu odwoławczego w części dotyczącej uprawnienia wykonania czynności zakazanych i tym samym Sąd I instancji nie miał podstawy do zastosowania art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. poprzez uchylenie w całości decyzji i tym samym winien uchylić decyzję jedynie w części umorzenia postępowania w zakresie obowiązku nałożonego przez Organ I instancji w związku z wykonanym uprawnieniem (zgodnie z nadanym rygorem natychmiastowej wykonalności) przesadzenia gatunków roślin podlegających ochronie gatunkowej, a w pozostałym zakresie skargę oddalić albo uchylić zaskarżony wyrok w całości i oddalić skargę na podstawie art. 151 p.p.s.a.;