Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Rzeszowie w sprawie ze skargi M. G. na zarządzenie zastępcze Wojewody Podkarpackiego , nr P-II.4131.2.64.2020 w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego
Tezy

1. naruszenie zasady proporcjonalności, o której mowa w art. 8 ust. 3 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego, jest możliwe tylko wówczas, gdy przepis przewidujący sankcję za załamanie oczywistego zakazu przyznaje organowi nadzoru swobodę w wyborze środka nadzoru (sankcji) i pozwalał na stopniowalność sankcji. Z przepisów art. 383 § 1 pkt 5 i § 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy oraz art. 159 § 1 pkt 1 lit. 9 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych wynika, iż sankcja w postaci wygaśnięcia mandatu radnego następuje z mocy ustawy z upływem określonego terminu bez udziału organu nadzoru; 2. przepis art. 383 § 2 ustawy Kodeks wyborczy jest przepisem kompetencyjnym, przyznającym kompetencję radzie gminy do wydania uchwały o wygaśnięciu mandatu radnego. Brak jej realizacji w określonym terminie powoduje jej wygaśnięcie i na mocy art. 98a ust. 1 u.s.g. przeniesienie tej kompetencji na wojewodę; 3. zasadę równości wobec prawa wynikającą z art. 32 Konstytucji należy rozumieć jako obowiązek stosowania, realizacji czy też przestrzegania prawa przez organ w taki sam sposób względem wszystkich. Naruszenie prawa przez organ względem jednej osoby nie rodzi uprawnienia innej osoby i prawa oczekiwania przez nią, iż organ także względem niej postąpi wbrew przepisowi ustawy, gdyż byłoby to sprzeczne z istotniejszą zasadą konstytucyjną wynikającą z art. 7 Konstytucji.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie Sędzia NSA Rafał Stasikowski (spr.) Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 12 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 23 czerwca 2020 r., sygn. akt II SA/Rz 608/20 w sprawie ze skargi M. G. na zarządzenie zastępcze Wojewody Podkarpackiego z dnia 26 lutego 2020 r., nr P-II.4131.2.64.2020 w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M. G. na rzecz Wojewody Podkarpackiego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6262 Radni
6411 Rozstrzygnięcia nadzorcze dotyczące gminy; skargi organów gminy na czynności nadzorcze
Inne orzeczenia z hasłem:
Kodeks wyborczy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/11

Wyrokiem z 23 czerwca 2020 r., sygn. akt II SA/Rz 608/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę M. G. na zarządzenie zastępcze Wojewody Podkarpackiego z 26 lutego 2020 r., nr P-II.4131.2.64.2020, w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Zarządzeniem z 26 lutego 2020 r. Wojewoda Podkarpacki, działając na podstawie art. 98a ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.; dalej: u.s.g.) w zw. z art. 159 § 1 pkt 9 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 52; dalej: u.s.p.) i art. 383 § 5 i 6 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 684 ze zm.; dalej: k.w.), stwierdził wygaśnięcie mandatu radnej M. G..

W uzasadnieniu wskazał, że na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji rządowej (Dz. U. Nr 185, poz. 1092), w dniach 11-12 lipca 2019 r. przeprowadzona została w Radzie Miasta (dalej RM) w R. kontrola problemowa, której przedmiotem była ocena wykonywania zadań związanych z wyborami ławników do sądów okręgowych i rejonowych. W jej wyniku stwierdzono, że funkcję ławnika w Sądzie Okręgowym w R. pełni M. G., która w wyborach samorządowych zarządzonych na 21 października 2018 r. uzyskała mandat radnej RM w R. na kadencję 2018-2023. Mandat ten objęła z dniem złożenia ślubowania, tj. 22 listopada 2018 r., jednak nie dopełniła obowiązku z art. 383 § 5 k.w. i w terminie 3 miesięcy od złożenia ślubowania, tj. do 22 lutego 2019 r., nie zrzekła się funkcji ławnika. Naruszyła tym wynikający z art. 159 § 1 pkt 9 u.s.p. zakaz łączenia mandatu radnego z funkcją ławnika.

W tej sytuacji pismem z 12 grudnia 2019 r. organ nadzoru zwrócił się do Przewodniczącego RM w R. o podjęcie w terminie 30 dni uchwały w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnej. Pismem z 4 lutego 2020 r. Przewodniczący RM w R. poinformował Wojewodę, że przedłożył na sesję 3 lutego 2020 r. stosowny projekt uchwały, jednakże nie uzyskał on większości głosów i uchwała nie została podjęta.

Wojewoda stwierdził więc, że stosownie do art. 98a ust. 2 u.s.g. zobligowany jest do wydania w tym zakresie zarządzenia zastępczego, w związku z treścią art. 383 § 1 pkt 5 k.w. w zw. z art. 159 § 1 pkt 9 u.s.p. - wskazujących na zakaz łączenia mandatu radnego gminy z funkcją ławnika. Zakaz ten został wprowadzony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 109, poz. 627), obowiązującej od 14 czerwca 2011 r. Z uzasadnienia projektu tej ustawy (druk sejmowy nr 3833 Sejm RP VI kadencji) wynika, że piastowanie funkcji ławnika przez radnych gmin jest sprzeczne z art. 10 Konstytucji, gdyż prowadzi do naruszenia zasady podziału władz i art. 159 § 1 pkt 9 u.s.p. Ustawodawca jednoznacznie wykluczył jakąkolwiek możliwość łączenia funkcji ławnika z funkcją radnego gminy, powiatu i województwa.

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6262 Radni
6411 Rozstrzygnięcia nadzorcze dotyczące gminy; skargi organów gminy na czynności nadzorcze
Inne orzeczenia z hasłem:
Kodeks wyborczy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda