Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Jakimowicz Sędziowie: sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak (spr.) sędzia del. WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2020 r., sygn. akt II SA/Wa 638/20 w sprawie ze skargi P. R. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] stycznia 2020 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odprawy mieszkaniowej 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w L. z dnia [...] grudnia 2019 r., nr [...]; 3. zasądza od Prezesa Agencji Mienia Wojskowego na rzecz skarżącego P.R. kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 3 listopada 2020 r., sygn. akt II SA/Wa 638/20, oddalił skargę P. R. (dalej: "skarżący") na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z [...] stycznia 2020 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odprawy mieszkaniowej.
Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym sprawy.
Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w L. (dalej: "organ pierwszej instancji") decyzją z [...] grudnia 2019 r., nr [...], działając na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2308 z późn. zm. - dalej "ustawa o AMW") w zw. z art. 21 ust. 1-2, ust. 4 i ust. 6 pkt 4, art. 23 ust. 1 pkt 2, art. 47 ust. 1 pkt 1 i pkt 3, ust. 2 pkt 4 i ust. 5 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2356 z późn. zm. - dalej: "ustawa o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP"), odmówił skarżącemu wypłaty odprawy mieszkaniowej.
W odwołaniu od tej decyzji został zawarty zarzut naruszenia art. 23 ust. 9 pkt 1 w zw. z art 21 ust. 6 pkt 4 o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że pomoc w kwocie 8.530,00 zł wypłacona odwołującemu się [...] grudnia 2011 r., na podstawie art. 94 ust. 1 ustawy o Policji, wyczerpuje dyspozycję art. 21 ust. 6 pkt 4 i tym samym, że potrzeby mieszkaniowe odwołującego się zostały zaspokojone.
Prezes Agencji Mienia Wojskowego (dalej jako "organ odwoławczy") decyzją z [...] stycznia 2020 r., nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. i art. 17 ust. 4 ustawy o AMW oraz art. 23 ust. 9 pkt 1 w zw. art. 21 ust. 6 pkt 4 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Organ odwoławczy w uzasadnieniu decyzji przytoczył za organem pierwszej instancji ustalony stan faktyczny sprawy i stwierdził, że organ ten prawidłowo wyjaśnił stan faktyczny, jak i właściwie została wskazana podstawa prawna, w oparciu o którą odmówiono odwołującemu się wypłaty odprawy mieszkaniowej, tj. art. 21 ust. 6 pkt 4 ustawy o zakwaterowaniu Sil Zbrojnych RP.
Zdaniem organu odwoławczego z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że wyłączone jest uprawnienie żołnierza zawodowego do zakwaterowania, jeżeli otrzymał pomoc finansową, a skarżący bezspornie skorzystał już z przysługujących mu uprawnień wynikających z przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2019 r. poz. 161 z późn. zm. - dalej "ustawa o Policji") w formie wypłaty finansowej. Odmienna interpretacja powyższej regulacji ustawy stoi w sprzeczności z ich treścią oraz funkcją, jaką miałaby pełnić, czyli wykluczenia możliwości wielokrotnego korzystania z pomocy Państwa. W niniejszej sprawie została zatem spełniona negatywna przesłanka określona w art. 21 ust. 6 pkt 4 ustawy o zakwaterowaniu Sil Zbrojnych RP, ponieważ przepis ten znajduje zastosowanie w każdej sytuacji, w której z pomocą Państwa zrealizowane zostało prawo do kwatery. Kategoryczny sposób sformułowania zawarty w tym przepisie "nie przysługuje prawo do zakwaterowania" oraz ogólne określenie negatywnych przesłanek realizacji prawa do zakwaterowania, z uwzględnieniem celowościowej i systemowej interpretacji powyżej powoływanych przepisów pozwala na wniosek, że tak wyjątkowe prawo, jak prawo do zaspokajania potrzeb żołnierza (rodziny żołnierza) można wykorzystać tylko raz. Zamiarem ustawodawcy było bowiem wyłączenie z tego uprawnienia osób, które już skorzystały z pomocy Państwa (ze środków publicznych) na cele mieszkalne.