Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 października 2020 r., sygn. akt II SA/Bd 519/20 w sprawie ze skargi R.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie nakazu usunięcia odpadów oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 28 października 2020 r., sygn. akt II SA/Bd 519/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę R.P. (skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2020 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] stycznia 2020 r., znak [...], nakazującą usunięcie odpadów z działki ewidencyjnej [...] w [...].
Z rozstrzygnięciem tym nie zgodziła się skarżąca i w skardze kasacyjnej zarzuciła mu:
I. na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), dalej: "p.p.s.a.", naruszenie prawa materialnego, a mianowicie:
- art. 27 ust. 8 w zw. z art. 27 ust. 10 pkt 1 oraz pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2020 r., poz. 797 ze zm.), dalej: "u.o.", w zw. z § 1 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 10 listopada 2015 r. w sprawie listy rodzajów odpadów, które osoby fizyczne lub jednostki organizacyjne niebędące przedsiębiorcami mogą poddawać odzyskowi na potrzeby własne, oraz dopuszczalnych metod ich odzysku (Dz.U. z 2016 r., poz. 93) oraz w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na interpretacji ograniczającej możliwości przyjęcia ziemi jako odpadu 17 05 04 tylko i wyłącznie na działkę budowlaną, podczas gdy żaden z powyższych przepisów - również załącznik do Rozporządzenia Ministra Środowiska w pozycji 40 Tabeli, nie warunkuje wykorzystania odpadów o kodzie 17 05 04 na działce budowlanej, jednocześnie nie zakazuje wykorzystania odpadów na działce stanowiącą łąkę i nieużytki, do utwardzania powierzchni, z zachowaniem przepisów odrębnych, w szczególności przepisów Prawa wodnego i Prawa budowlanego. Przez powyższe doszło do nieuzasadnionego naruszenia prawa materialnego mającego wpływ na wynik sprawy, że skarżącemu nie przysługuje prawo do gromadzenia odpadów bez pozwolenia, podczas gdy takim prawem dysponował, a w konsekwencji doszło do oddalenia skargi;
- art. 27 ust. 3 2 u.o. w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie a w konsekwencji przyjęcie, iż w przedmiotowej sprawie skarżąca jest odpowiedzialną za usunięcie odpadów posiadaczką w rozumieniu ustawy o odpadach, w sytuacji, gdy wytwórca odpadów lub inny posiadacz odpadów przekazuje odpady następnemu posiadaczowi odpadów, który nie posiada decyzji wymienionej w art. 27 ust. 2 pkt 1 lub 2 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2020 r., poz. 797 ze zm.) albo posiada wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o odpadach - odpowiedzialność za gospodarowanie odpadami nie przechodzi na następnego posiadacza odpadów.
W konsekwencji z karty przekazania odpadu widać wyraźnie, kto jest wytwórcą i ostatnim posiadaczem ponoszącym odpowiedzialność. Naruszenie art. 27 ust. 3 ustawy o odpadach miało wpływ na wynik sprawy, a wobec czego powinno prowadzić do uchylenia decyzji, a nie oddalenia skargi;