Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędzia del. WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Agencji Mienia Wojskowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 787/20 w sprawie ze skargi K.S. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty świadczenia mieszkaniowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Prezesa Agencji Mienia Wojskowego na rzecz K.S. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 grudnia 2020 r., sygn. akt II SA/Wa 787/20, po rozpoznaniu skargi K.S. (dalej: skarżący) na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty świadczenia mieszkaniowego, w pkt 1. uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego w Warszawie Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...], oraz w pkt 2. zasądził od Prezesa Agencji Mienia Wojskowego na rzecz skarżącego kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że wnioskiem z dnia 12 czerwca 2019 r. skarżący - żołnierz zawodowy służby stałej - wystąpił do Dyrektora OR AMW o wypłatę świadczenia mieszkaniowego. Do wniosku załączył oświadczenie, z którego wynikało, że był funkcjonariuszem Policji i otrzymał pomoc finansową wypłaconą w formie pieniężnej lub zrealizowaną w formie rzeczowej.
Pismem z dnia 9 września 2019 r. Zastępca Komendanta Wojewódzkiego Policji we Wrocławiu poinformował, że wnioskodawca otrzymał pomoc finansową na uzyskanie lokalu mieszkalnego w kwocie 12.507,00 zł na podstawie decyzji KWP we Wrocławiu z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...].
Organ I instancji powołał art. 21 ust. 6 pkt 4 ustawy o zakwaterowaniu (...) wskazując, że rozpoznawana sprawa jest jedną z kolejnych potwierdzających fluktuację osób pomiędzy służbami. Przyjęcie, że w każdej z formacji mundurowych realizacja potrzeb mieszkaniowych winna następować odrębnie (czy to w formie rzeczowej, czy pieniężnej) byłoby sprzeczne z intencją ustawodawcy uwzględniania wysługi w poprzednich służbach. Byłoby to także równoznaczne z uznaniem, że każdy podmiot, w tym również ten, który skorzystał z pomocy Państwa z racji pełnienia służby w innej, niż Siły Zbrojne, formacji mundurowej, będzie mógł w przypadku powołania do zawodowej służby wojskowej, kolejny raz otrzymać pomoc w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.
Wskazał, że zarówno wydatki związane z wypłatą pomocy finansowej funkcjonariuszowi Policji, jak i odprawa mieszkaniowa wypłacana żołnierzowi, są pokrywane z budżetu państwa w części dotyczącej właściwych ministerstw, jako dotacje celowe na zabezpieczenie potrzeb mieszkaniowych uprawnionych do tego osób, co wynika z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji oraz art. 7 ust. 11 w związku z art. 1 ust. 2 ustawy o AMW. Pomimo więc, że art. 26 ust. 4 ustawy o zakwaterowaniu (...) nie uwzględnia pomocy finansowej otrzymanej na podstawie odrębnych przepisów prawa, to ograniczenie się tylko do literalnego zastosowania dyspozycji art. 21 ust. 6 tej ustawy, bez uwzględnienia wykładni celowościowej i systemowej, powodowałoby zaprzeczenie istoty ww. norm prawnych wspólnych dla służb mundurowych.
Organ zaznaczył, że ważnym interesem publicznym, w tym interesem Państwa, jest bez wątpienia solidarność społeczna w celu pomocy w zabezpieczeniu potrzeb mieszkaniowych, jako podstawowych. Udzielenie pomocy w zabezpieczeniu tych potrzeb dwukrotnie, jest zaprzeczeniem interesu Państwa. Stąd przyjąć należy, że kategoryczny sposób sformułowania w art. 21 ust. 6 ustawy o zakwaterowaniu (...) "przysługuje prawo do zakwaterowania" oraz ogólne określenie negatywnych przesłanek realizacji prawa do zakwaterowania, z uwzględnieniem celowościowej i systemowej interpretacji ww. przepisów dotyczących prawa do zakwaterowania żołnierzy zawodowych, pozwala na wniosek, że tak wyjątkowe prawo jak prawo do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych żołnierza (rodziny żołnierza) można wykorzystać tylko jeden raz. Zamierzeniem ustawodawcy w art. 21 ust. 6 ww. ustawy było bowiem wyłączenie z powyższego uprawnienia osób, które już skorzystały ze środków publicznych na cele mieszkalne.