Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia del. WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Agencji Mienia Wojskowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 października 2020 r., sygn. akt II SA/Wa 254/20 w sprawie ze skargi P. P. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] listopada 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przydziału kwatery lub innego lokalu mieszkalnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Prezesa Agencji Mienia Wojskowego na rzecz P. P. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 8 października 2020 r., sygn. akt II SA/Wa 254/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi P. P. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z [...] listopada 2019 r., nr [...], w przedmiocie odmowy przydziału kwatery lub innego lokalu mieszkalnego: 1. uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w Olsztynie z [...] października 2019 r.
Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Pismem z 25 czerwca 2019 r. P. P. (żołnierz zawodowy służby kontraktowej, który na mocy rozkazu personalnego z [...] maja 2019 r. Dowódcy 5 Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej został wyznaczony na stanowisko służbowe w jednostce wojskowej nr [...]) wystąpił do Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w Olsztynie, na podstawie art. 21 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2018 r., poz. 2356 ze zm., zwanej dalej "ustawą o zakwaterowaniu"), z wnioskiem o przydział kwatery lub innego lokalu mieszkalnego.
Decyzją z [...] października 2019 r. Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w Olsztynie, na podstawie art. 21 ust. 6 pkt 1 ustawy o zakwaterowaniu oraz art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2308 ze zm.), odmówił skarżącemu przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego. W uzasadnieniu wskazał, że wniosek skarżącego o przyznanie kwatery (lokalu mieszkalnego) nie mógł zostać uwzględniony, ponieważ pełniąc służbę w Policji otrzymał już z budżetu państwa pomoc w zabezpieczeniu potrzeb mieszkaniowych (decyzją z [...] października 1999 r. przyznano mu pomoc finansową na zakup domu mieszkalnego w M.). Organ stwierdził, że art. 21 ust. 6 ustawy o zakwaterowaniu konstruuje generalną zasadę, że skorzystanie z prawa do zakwaterowania przez żołnierza, który w trakcie służby lub po jej zakończeniu otrzymał pomoc finansową ze środków Skarbu Państwa, wyklucza ponowne skorzystanie z prawa do zakwaterowania. Odmienne stanowisko prowadziłoby do nieuzasadnionego uprzywilejowania żołnierzy, którzy wcześniej otrzymali pomoc na zabezpieczenie swoich potrzeb mieszkaniowych ze środków publicznych.
Decyzją z [...] listopada 2019 r., po rozpoznaniu odwołania skarżącego, Prezes Agencji Mienia Wojskowego utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu podzielił stanowisko Dyrektora Oddziału co do tego, że prawo skarżącego do lokalu mieszkalnego zostało docelowo zrealizowane przy pomocy Państwa, co oznacza, że ponowne ubieganie się o realizację tego prawa, po wstąpieniu do zawodowej służby wojskowej, nie jest uprawnione.
Organ odwoławczy przytoczył treść art. 21 ust. 4 i 6 ustawy o zakwaterowaniu. Podniósł, że z przepisów art. 21 ust. 4 w zw. z ust. 6 pkt 4 ustawy wynika, że przydział kwatery (lokalu) nie może nastąpić, gdy żołnierz zawodowy otrzymał pomoc finansową wypłaconą w formie zaliczkowej lub bezzwrotnej do dnia 31 grudnia 1995 r. na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 19 ze zm.). Ustawa ta określała, że pomoc finansowa przysługiwała żołnierzom pełniącym zawodową służbę wojskową jako służbę stałą i była przyznawana ze środków budżetu Państwa. Przyznanie pomocy miało na celu pomoc w zabezpieczeniu potrzeb mieszkaniowych żołnierza i jego rodziny i było obok przydziału kwatery stałej trwałą realizacją prawa do zakwaterowania. Określenie cezury, tj., do 31 grudnia 1995 r. wynikało z faktu, że od 1 stycznia 1996 r. została wprowadzona ustawa o zakwaterowaniu i wówczas zastąpiono pomoc finansową - ekwiwalentem pieniężnym w zamian za rezygnację z kwatery. Przy kolejnej nowelizacji ustawy o zakwaterowaniu w 2004 r., ustawodawca zrezygnował z wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery. Wówczas została wprowadzona kolejna forma finansowa zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych przysługująca żołnierzowi po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, o ile nabył prawo do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej - odprawa mieszkaniowa.