Skarga kasacyjna na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego w przedmiocie przydziału kwatery lub innego lokalu mieszkalnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia del. WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Agencji Mienia Wojskowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 2020 r., sygn. akt II SA/Wa 159/20 w sprawie ze skargi K. T. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia [...] listopada 2019 r., nr [...] w przedmiocie przydziału kwatery lub innego lokalu mieszkalnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/11

Wyrokiem z 13 listopada 2020 r., sygn. akt II SA/Wa 159/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi K. T. (dalej także: "skarżąca") na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego (dalej także: Prezes AMW) z [...] listopada 2019 r., nr [...], w przedmiocie przydziału kwatery lub innego lokalu mieszkalnego: uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w Olsztynie z [...] października 2019 r.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z [...] listopada 2019 r. Prezes Agencji Mienia Wojskowego, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.; zwanej dalej: "k.p.a.") i art. 17 ust. 4 ustawy z 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2308 ze zm.; zwanej dalej: "ustawą o AMW") oraz art. 21 ust. 1, 2 i 4, art. 24 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 6 pkt 4 ustawy z 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2356 ze zm.; zwanej dalej "ustawą o zakwaterowaniu"), utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w Olsztynie z [...] października 2019 r., nr [...], w przedmiocie odmowy przydziału Katarzynie T. kwatery albo innego lokalu mieszkalnego.

W uzasadnieniu Prezes AMW stwierdził, że K. T. jest żołnierzem w służbie kontraktowej wyznaczonym z dniem 16 lipca 2019 r. na stanowisko służbowe w Jednostce Wojskowej [...]. W dniu 28 sierpnia 2019 r. wystąpiła do Dyrektora Oddziału Regionalnego AMW o przydział kwatery albo innego lokalu mieszkalnego. Dyrektor Oddziału Regionalnego AMW w toku rozpoznawania wniosku ustalił, że ww. będąc funkcjonariuszem Policji, na podstawie decyzji z [...] maja 2014 r., nr [...], otrzymała pomoc finansową w kwocie 9 122,00 zł na uzyskanie lokalu mieszkalnego w B. Decyzją z [...] października 2019 r. Dyrektor Oddziału Regionalnego AMW odmówił więc skarżącej przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego.

Prezes AMW wskazał, że bezspornym w sprawie jest, że K. T. przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej była funkcjonariuszem Policji i otrzymała pomoc finansową na zakup lokalu mieszkalnego. Istota sprawy sprowadzała się więc do wykładni przepisu art. 21 ust. 6 pkt 4 w związku z art. 21 ust. 4 ustawy o zakwaterowaniu. Przepis ten zawiera zakaz przydziału lokalu, gdy żołnierz zawodowy otrzymał pomoc finansową wypłaconą w formie zaliczkowej lub bezzwrotnej do dnia 31 grudnia 1995 r. na podstawie przepisów ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych. Ustawa ta określała, że pomoc finansowa przysługiwała żołnierzom pełniącym zawodową służbę wojskową jako służbę stałą i była przyznawana ze środków budżetu Państwa. Przyznanie pomocy finansowej miało na celu pomoc w zabezpieczeniu potrzeb mieszkaniowych żołnierza i jego rodziny i było, obok przydziału kwatery stałej, trwałą realizacją prawa do zakwaterowania. Od 1 stycznia 1996 r. obowiązuje ustawa o zakwaterowaniu, na podstawie której zastąpiono pomoc finansową - ekwiwalentem pieniężnym w zamian za rezygnację z kwatery. Przy kolejnej nowelizacji ustawy o zakwaterowaniu, w 2004 r., ustawodawca zrezygnował z wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery. Została wówczas wprowadzona odprawa mieszkaniowa, jako kolejna finansowa forma zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych przysługująca żołnierzowi, ale po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, o ile nabył on prawo do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej.

Strona 1/11