Skarga kasacyjna na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego w przedmiocie odmowy wypłaty świadczenia mieszkaniowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosław Wincenciak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędzia del. WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 1068/17 w sprawie ze skargi D.W. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego w [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr: [...] w przedmiocie odmowy wypłaty świadczenia mieszkaniowego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od D.W. na rzecz Prezesa Agencji Mienia Wojskowego w [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6213 Inne  świadczenia finansowe związane z lokalem mieszkalnym
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Żołnierze zawodowi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Agencja Mienia Wojskowego
Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżonym wyrokiem z 26 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 1068/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, dalej jako "WSA", oddalił skargę D.W. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego w [...], dalej jako "Prezes AMW", z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty świadczenia mieszkaniowego.

Skarżący wniósł od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zaskarżając go w całości. W skardze kasacyjnej zarzucił naruszenie:

1) przepisów prawa materialnego przez błędną ich wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, tj.: art. 21 ust. 1 i 2 w zw. z art. 24 ust. 3 i art. 48d ust. 2 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2015 r. poz. 746, ze zm.), dalej jako "u.z.SZRP polegające na:

a) błędnym przyjęciu, że żołnierz traci ustawowe "prawo do zakwaterowania" gdy upływa okres kadencji na stanowisku wskazany we wniosku o wypłatę świadczenia mieszkaniowego, a w konsekwencji niezastosowanie przepisu art. 65 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 poz. 2096 ze zm.), dalej jako "k.p.a." gwarantującego stronie zachowanie terminu do wniesienia podania złożonego w WAM Od. Reg. w [...] w dniu [...] maja 2015 r.,

b) błędnym przyjęciu, że raz wybrana forma zakwaterowania musi być potwierdzana w każdym oddziale, chociaż żaden przepis tego nie nakazuje, a w konsekwencji niezastosowanie art. 65 k.p.a. gwarantującego stronie zachowanie terminu do wniesienia podania złożonego w WAM Od. Reg. w [...] w dniu [...] maja 2015 r.,

c) bezwzględnym stosowaniu przepisu art. 48d u.z.SZRP co prowadzi do sprzeczności z art. 21 ust. 1 u.z.SZRP,

2. norm prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 48d ust. 3 u.z.SZRP polegające na błędnym stosowaniu przepisu określającego płatnika jako przepis materialny,

3. "naruszenie przepisów postępowania, których uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy poprzez niezastosowanie art. 7, 8 k.p.a. polegające na ocenie dowodów w sposób dowolny, a nie swobodny".

W oparciu o powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, a także rozpoznanie sprawy na rozprawie.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że "prawo do zakwaterowania" ma charakter stały, co oznacza, że ma trwać przez cały okres pełnienia służby przez żołnierza zawodowego, czyli od dnia wyznaczenia do dnia odejścia ze służby. Także wyjeżdżając na naukę w kraju, czy za granicą żołnierz ma potrzeby mieszkaniowe w miejscu pełnienia służby. Natomiast w momencie, gdy żadna z form zakwaterowania nie jest świadczona żołnierzowi zawodowemu, to organ nie wykonuje swoich ustawowych obowiązków. Skarżący zaznaczył, że za okres od [...] lutego 2014 r. do [...] marca 2015 r. nie zostało mu zapewnione "prawo do zakwaterowania'' w rozumieniu u.z.SZRP przez Dyrektora Departamentu Kadr w garnizonie [...]. W ocenie skarżącego "stwierdzenie, że z upływem kadencji wskazanej we wniosku o wypłatę świadczenia mieszkaniowego z dnia [...] maja 2015 r. nastąpiło zakończenie wypłaty świadczenia, nie może i nie jest podstawą do odmowy wypłaty dochodzonego roszczenia". Skarżący wskazał też, że organy nie kwestionują jego prawa do świadczenia mieszkaniowego, jednakże odmawiają wypłaty tej należności. Skarżący zaznaczył także, że wniosek o wypłatę świadczenia złożył [...] lutego 2013 r., do Dyrektora Oddziału Regionalnego w [...], na formularzu wskazanym przez ten organ. Jego zdaniem żaden przepis nie wskazuje obowiązku ponawiania wniosku o wypłatę świadczenia mieszkaniowego u kolejnych dyrektorów poszczególnych oddziałów regionalnych WAM. W jego ocenie nie ulega przy tym wątpliwości, że ustawodawca przewiduje również wypłatę świadczenia podczas rezerwy kadrowej żołnierza. Skarżący zaznaczył też, że organ odmówił mu przyznania lokalu mieszkalnego.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6213 Inne  świadczenia finansowe związane z lokalem mieszkalnym
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Żołnierze zawodowi
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Agencja Mienia Wojskowego