Skarga kasacyjna na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego w przedmiocie odmowy przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego
Sentencja

Dnia 5 października 2021 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Sikorska sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 5 października 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Agencji Mienia Wojskowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 października 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 253/20 w sprawie ze skargi P.B. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia 3 grudnia 2019 r. nr BP-DZ.4300.57.2019/2 w przedmiocie odmowy przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27 października 2020 r. sygn. akt II SA/Wa 253/20, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P.B. na decyzję Prezesa Agencji Mienia Wojskowego z dnia 3 grudnia 2019 r. nr BP-DZ.4300.57.2019/2 w przedmiocie odmowy przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego, uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w [...] z dnia 24 października 2019 r. nr 859/ST/2019.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Z akt sprawy wynika, że Prezes Agencji Mienia Wojskowego decyzją z dnia 3 grudnia 2019 r. nr BP-DZ.4300.57.2019/2, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2096, ze zm., dalej w skrócie "K.p.a.") w związku art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2308 ze zm., dalej w skrócie "ustawa o AMW") oraz art. 21 ust. 1, ust. 2 i ust. 4, art. 24 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2356 ze zm., dalej w skrócie "ustawa o zakwaterowaniu"), utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w [...] z dnia 24 października 2019 r. nr 859/ST/2019 o odmowie przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego na rzecz P.B.

W uzasadnieniu decyzji podał, że [...] P.B. pismem z dnia 27 września 2019 r., skierowanym do Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego, wniósł o przydział kwatery albo innego lokalu mieszkalnego. Jest żołnierzem zawodowym służby kontraktowej, który na podstawie rozkazu personalnego Wojskowego Komendanta [...] w [...] z dnia 6 maja 2019 r. nr 2 został wyznaczony na stanowisko służbowe [...]. Przed rozpoczęciem służby wojskowej był policjantem. Wnioskodawca poinformował organ, że będąc policjantem, na podstawie decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia 23 czerwca 2015 r. nr 8/P/15 otrzymał pomoc finansową na budowę domu jednorodzinnego w kwocie 18.464,00 zł.

Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Mienia Wojskowego w [...] decyzją z dnia 24 października 2019 r. nr 859/ST/2019 odmówił przydziału kwatery albo innego lokalu mieszkalnego na rzecz [...] P.B.

Na skutek wniesienia przez stronę od powyższej decyzji odwołania sprawę rozpoznawał Prezes Agencji Mienia Wojskowego, który powołaną na wstępie decyzją zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.

Organ odwoławczy w uzasadnieniu decyzji powołał treść art. 21 ust. 1, ust. 2 i ust. 6 ustawy o zakwaterowaniu. Wskazał, że odwołujący przed powołaniem do zawodowej służby wojskowej był policjantem i otrzymał pomoc finansową na zakup lokalu mieszkalnego.

Stwierdził, że w tak ustalonym stanie faktycznym istotą sprawy jest wykładnia art. 21 ust. 6 pkt 4 w związku z art. 21 ust. 4 powołanej ustawy. Przepis ten zawiera zakaz przydziału lokalu, gdy żołnierz zawodowy otrzymał pomoc finansową wypłaconą w formie zaliczkowej lub bezzwrotnej do dnia 31 grudnia 1995 r. na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych (t.j.: Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 19 ze zm.). Ustawa ta określała, że pomoc finansowa przysługiwała żołnierzom pełniącym zawodową służbę wojskową jako służbę stałą i była przyznawana ze środków budżetu Państwa. Przyznanie pomocy finansowej miało na celu pomoc w zabezpieczeniu potrzeb mieszkaniowych żołnierza i jego rodziny i było, obok przydziału kwatery stałej, trwałą realizacją prawa do zakwaterowania. Od dnia 1 stycznia 1996 r. obowiązuje ustawa o zakwaterowaniu, na podstawie której zastąpiono pomoc finansową ekwiwalentem pieniężnym w zamian za rezygnację z kwatery. Przy kolejnej nowelizacji ustawy o zakwaterowaniu, w 2004 r., ustawodawca zrezygnował z wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z kwatery. Wówczas została wprowadzona kolejna forma finansowa zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych przysługująca żołnierzowi - odprawa mieszkaniowa, ale po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej, o ile nabył prawo do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej.

Strona 1/14