Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Sikorska Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) po rozpoznaniu w dniu 1 października 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Odwoławczej Komisji Stypendialnej Uniwersytetu [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 września 2020 r. sygn. akt II SA/Sz 158/20 w sprawie ze skargi E. P. na decyzję Odwoławczej Komisji Stypendialnej Uniwersytetu [...] z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie stypendium dla niepełnosprawnych oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z 24 września 2020 r. sygn. akt II SA/Sz 158/20 po rozpoznaniu sprawy ze skargi E. P. na decyzję Odwoławczej Komisji Stypendialnej Uniwersytetu [...] z [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie stypendium dla niepełnosprawnych, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a." uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komisji Stypendialnej Uniwersytetu [...] z [...] listopada 2019 r., nr [...].
Sąd pierwszej instancji uwzględniając skargę wskazał, że istotne znaczenie w sprawie ma przepis art. 93 ust. 4 ustawy z 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1668 ze zm.), dalej jako p.s.w.i.n., który stanowi, że w przypadku gdy niepełnosprawność powstała w trakcie studiów lub po uzyskaniu tytułu zawodowego, student może otrzymać świadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 1 pkt 2, tylko na jednym kolejnym kierunku studiów, jednak nie dłużej niż przez okres 6 lat. W ocenie WSA w Szczecinie organ przyjął błędną interpretację powyższego przepisu przez uznanie, że skarżącej nie przysługuje uprawnienie do przyznania wnioskowanego stypendium dla osób niepełnosprawnych z uwagi na okoliczność studiowania przez skarżącą przez okres przekraczający 6 lat. Prawidłowa wykładnia powyższego przepisu doprowadziła Sąd Wojewódzki do wniosku, że na podstawie art. 93 ust. 4 p.s.w.i.n. student ma prawo nie do ubiegania się o świadczenie, ale do "otrzymywania" świadczenia nie dłużej niż przez okres 6 lat. W konsekwencji powyższego organ zaniechał przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego mającego na celu ustalenie, czy skarżąca otrzymywała stypendium dla osób niepełnosprawnych na którymś z kolejnych kierunków studiów, co stałoby na przeszkodzie przyznania jej wnioskowanego świadczenia. W rezultacie naruszył także art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 735, dalej jako k.p.a.).
Skargę kasacyjną złożyła Odwoławcza Komisja Stypendialna Uniwersytetu [...], zaskarżając wyrok w całości. Zarzuciła naruszenie przepisu prawa materialnego, tj. art. 93 ust. 4 p.s.w.i.n. przez jego błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie w niniejszej sprawie, tj. uznanie, iż w przypadku świadczenia pomocy materialnej jakim jest stypendium dla osób niepełnosprawnych ograniczenie jego przyznania może nastąpić dopiero w sytuacji, gdy student pobierał stypendium przez okres 6 lat, podczas gdy należyta wykładnia i zastosowanie tego przepisu nakazują uznać, że okres 6 lat, o którym mowa w tym przepisie oznacza okres, w którym studentowi przysługiwała możliwość ubiegania się o to świadczenie w ramach studiów.
W oparciu o tak sformułowane zarzuty Komisja wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji. Ponadto wniosła o zasądzenie od skarżącej na rzecz organu kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.