Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tamara Dziełakowska, Sędziowie Sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz, Sędzia del. NSA Grzegorz Jankowski (spr.), po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2020 r. sygn. akt II SAB/Wa 282/20 w sprawie ze skargi R.Ś. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie wniosku z dnia [...] 2017 r. 1/ oddala skargę kasacyjną, 2/ zasądza od Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych na rzecz skarżącego R.Ś. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 czerwca 2020 r., sygn. akt II SAB/Wa 282/20 po rozpoznaniu skargi R.Ś. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie rozpoznania wniosku z [...] 2017 r.: stwierdził, że przewlekłe prowadzenia postępowania przez organ miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz przyznał od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną w kwocie [...] zł.
Sąd I instancji wyjaśnił, że niniejsza sprawa była już przedmiotem procedowania przez WSA w Warszawie, który wyrokiem z 5 kwietnia 2019 r., sygn. akt II SAB/Wa 731/18 w punkcie 1 stwierdził, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania w przedmiocie wniosku z [...] 2017 r.; w punkcie 2 stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ nie miało miejsca z rażącym naruszenia prawa; w punkcie 3 oddalił skargę w pozostałym zakresie; a w 4 zasądził od organu na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania.
Rozpoznając skargę kasacyjną skarżącego od ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 29 kwietnia 2020 r., sygn. akt I OSK 1718/19 uchylił pkt 2 i 3 i w tym zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpoznania wskazując, że uzasadnienie uniemożliwia jego kontrolę instancyjną, ponieważ niemożliwe jest zweryfikowanie przyczyn dla których WSA stwierdził brak podstaw do zakwalifikowania stwierdzonej przewlekłości jako mającej miejsce z rażącym naruszeniem prawa i w konsekwencji powodów z jakich nie przyznał skarżącemu sumy pieniężnej.
Będąc związany rzeczonym wyrokiem NSA, WSA dokonując wykładni pojęcia "rażącego naruszenia prawa" przez pryzmat działań organu, który w ciągu dwudziestu miesięcy poprzedzających wydanie decyzji dokonał w sprawie trzech czynności stwierdził, że organ dopuścił się przewlekłości, która miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Przy czym Sąd I instancji nie uwzględnił argumentu organu w postaci braku dostatecznego etatowego obsadzenia urzędu wobec zwiększonego wpływu spraw i coraz bardziej ich skomplikowanego charakteru, wyjaśniając, że organ powołując się na powyższe nie podał żadnych konkretnych danych w tym zakresie.
Przyznanie skarżącemu sumy pieniężnej w wysokości [...] zł Sąd I instancji uzasadnił jako adekwatne swoiste zadośćuczynienie za ignorowanie uzasadnionego interesu skarżącego w terminowym załatwieniu sprawy. Znaczenie miał również czas rozpoznania wniosku, jego przedmiot oraz czynności podejmowane przez organ.
Skargę kasacyjną od opisanego wyroku złożył organ, zaskarżając go w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 149 § 1a i § 2 p.p.s.a. w zw. z art. 12 § 1 oraz art. 35 § 1 i § 3 k.p.a. poprzez błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, co doprowadziło do uznania, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania z rażącym naruszeniem prawa oraz przyznania od organu na rzecz strony skarżącej sumy pieniężnej w kwocie [...] zł.