Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Rafał Stasikowski Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 lipca 2020 r. sygn. akt III SA/Kr 1376/19 w sprawie ze skargi R. R. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z 9 lipca 2020 r. sygn. akt III SA/Kr 1376/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skargi R. R.na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie z [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Komendant Wojewódzki Policji w Krakowie. Zaskarżając wyrok w całości, zarzucił mu:
1) naruszenie prawa materialnego, tj. art. 115a ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2019 r. poz. 161 ze zm.) w zw. z art. 66 ust. 2 i art. 81 Konstytucji RP poprzez błędną wykładnię, polegającą na uznaniu, że w stanie prawnym określonym cytowanymi przepisami na dzień wydania zaskarżonej decyzji, organ był zobowiązany do wyrównania świadczenia należnego skarżącemu na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy o Policji, podczas gdy stwierdzenie przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15, częściowej niezgodności art. 115a ustawy o Policji z przepisem art. 66 ust. 2 w zw. z art. 31 ust. 3 zdanie drugie Konstytucji RP oraz zaniechanie ustawodawcy w zakresie nowelizacji art. 115a ustawy o Policji spowodowały, że na dzień wydania zaskarżonej decyzji administracyjnej brak było spełniającej standardy konstytucyjne normy ustawowej, która umożliwiałaby ustalenie wysokości należnego świadczenia, a tym samym realizację tego prawa;
2) naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy: art. 141 § 4 p.p.s.a. w zw. z art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.; dalej: k.p.a.) - i w zw. z art. 7 i art. 81 Konstytucji RP polegające na wskazaniu przez Sąd pierwszej instancji zobowiązania organu administracji do dokonania wyliczenia i wypłaty części należnego byłemu policjantowi ekwiwalentu za niewykorzystany urlop na podstawie art. 115a ustawy o Policji, interpretowanego w zgodzie z art. 66 ust. 2 Konstytucji RP, podczas gdy Sąd ten uwzględniając skargę i podejmując decyzję o ponownym rozpatrzeniu przez organ administracji sprawy powinien w uzasadnieniu zawrzeć wskazania dotyczące sposobu wyliczenia ekwiwalentu, przy uwzględnieniu powszechnie obowiązujących przepisów nakazujących, aby organy administracji publicznej działały na podstawie przepisów prawa obowiązujących w dacie orzekania i wynikających wyłącznie z ustawy.
W oparciu o powyższe zarzuty wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi R. R., ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie na rzecz skarżącego kasacyjnie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod rozwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania. W rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności skutkujących nieważnością postępowania, o jakich mowa w art. 183 § 2 p.p.s.a. i nie zachodzi żadna z przesłanek, o których mowa w art. 189 p.p.s.a., które Naczelny Sąd Administracyjny rozważa z urzędu dokonując kontroli zaskarżonego skargą kasacyjną wyroku. W tych okolicznościach w sprawie badaniu podlegały wyłącznie zarzuty podniesione w skardze kasacyjnej.