Wymaga podkreślenia, że zaistnienie przesłanek nieważności postępowania należy badać na dzień ich wystąpienia, a skutków tej kwalifikowanej wady nie można sanować, chyba że konkretny przepis stanowi inaczej.
Podsumowując powyższe należy stwierdzić, że z uwagi na to, iż w postępowaniu przed Sądem I instancji o terminie rozprawy wyznaczonej na
[...] marca 2018 r. nie został zawiadomiony jedyny podmiot mający od dnia [...] marca 2018 r. legitymację procesową do występowania w tym postępowaniu za Spółkę i mimo tego został na tej rozprawie wydany wyrok, strona została pozbawiona możliwości obrony swoich praw. W sprawie została spełniona zatem przesłanka nieważności z art. 183 § 2 pkt 2 p.p.s.a., gdyż strona, z której udziałem sprawa została przez sąd rozpoznana, nie miała zdolności procesowej, jak i przesłanki nieważności z art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a., gdyż zarządca (będący stroną w znaczeniu formalnym) został pozbawiony możności występowania w sprawie i bronienia w ten sposób interesów Spółki (strony w znaczeniu materialnym). Stwierdzenie przez Naczelny Sąd Administracyjny przesłanki nieważności postępowania powoduje, że ocena wydanego w postępowaniu obarczonym taką wadą wyroku jest bezprzedmiotowa. Brak jest podstaw do rozważenia zasadności pozostałych podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów, gdyż całość sprawy powinna być przedmiotem ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji, w granicach wynikających z art. 134 § 1 p.p.s.a.
Ze wskazanych względów Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a., uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.
Mając na uwadze okoliczności, w jakich doszło do ustanowienia zarządcy, a w szczególności czas, jaki upłynął od dnia ustanowienia zarządcy do dnia rozprawy wyznaczonej przez Sąd I instancji, Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odstąpienie od zasądzenia kosztów postępowania na rzecz strony skarżącej kasacyjnie (art. 207 § 2 p.p.s.a.).