Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych P. Sp. z o.o. z siedzibą w P. i Komisji Międzyzakładowej Pracowników Oświaty i Wychowania NSZZ "Solidarność" [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 1216/17 w sprawie ze skarg P. Sp. z o.o. z siedzibą w P. i Komisji Międzyzakładowej Pracowników Oświaty i Wychowania NSZZ "Solidarność" [...] na decyzję Ministra Edukacji Narodowej z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na założenie szkoły publicznej 1. oddala skargi kasacyjne; 2. zasądza od P. Sp. z o.o. z siedzibą w P. na rzecz Ministra Edukacji i Nauki kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego; 3. zasądza od Komisji Międzyzakładowej Pracowników Oświaty i Wychowania NSZZ "Solidarność" [...] na rzecz Ministra Edukacji i Nauki kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 1216/17 oddalił skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w P. i Komisji Międzyzakładowej Pracowników Oświaty i Wychowania NSZZ "Solidarność" [...] na decyzję Ministra Edukacji Narodowej z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na założenie szkoły publicznej.
Skargi kasacyjnie na powyższy wyrok złożyli obaj skarżący.
P. Sp. z o.o. w skardze kasacyjnej wniosło o uchylenie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w zaskarżonej części i rozpoznanie w tej części skargi poprzez uchylenie decyzji Ministra Edukacji Narodowej z dnia [...] czerwca 2017 r. oraz poprzedzającej ją decyzji [...] Kuratora Oświaty z dnia [...] marca 2017 r., znak: [...] i umorzenie postępowania administracyjnego w sprawie; ewentualnie o uchylenie wyroku Sądu pierwszej instancji w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temu Sądowi oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:
I. Na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej jako "P.p.s.a.") naruszenie:
1. art. 5 ust. 5 i art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r., poz. 1943 ze zm., dalej jako "uso") poprzez ich błędną wykładnię i stwierdzenie, że udzielenie zezwolenia na założenie i prowadzenie szkoły podstawowej, będącej największą szkołą w danej dzielnicy miasta, stanowi przejęcie przez podmiot prywatny zadań własnych gminy w tym zakresie;
2. § 4 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 4 marca 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków udzielania i cofania zezwolenia na założenie szkoły lub placówki publicznej przez osobę prawną lub osobę fizyczną (Dz. U. 2004 r., Nr 46, poz. 438, dalej jako "rozporządzenie") poprzez jego błędną wykładnię i stwierdzenie, że udzielenie zezwolenia na założenie i prowadzenie jednej szkoły podstawowej w dzielnicy dużego miasta nie może stanowić korzystnego uzupełnienia sieci szkół w tym mieście;
3. art. 5 ust. 5 i art. 104 ust. 1 uso poprzez ich niewłaściwe zastosowanie do stanu faktycznego niniejszej sprawy i stwierdzenie, że udzielenie zezwolenia na założenie i prowadzenie szkoły publicznej stanowiło przejęcie przez podmiot prywatny - skarżącego kasacyjnie - zadań własnych gminy, podczas gdy przepisy ustawy o systemie oświaty pozwalały podmiotowi prywatnemu na założenie i prowadzenie szkoły publicznej pod warunkiem wypełnienia warunków określonych w art. 58 uso oraz § 4 rozporządzenia;
4. art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i stwierdzenie, że naruszenia prawa w decyzji Prezydenta [...] z dnia [...] sierpnia 2014 r., znak: [...] miały rażący charakter, podczas gdy naruszenia takie w ogóle nie wystąpiły, a nawet gdyby przyjąć tezę odmienną żadne z ewentualnych naruszeń w sprawie nie miało charakteru oczywistego, wyraźnego i bezspornego.