Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 30 maja 2019 r. roku, sygn. akt II SA/Sz 1092/18 w sprawie ze skargi D.K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 21 sierpnia 2018 r., nr SKO.4170.1828.2018 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o środowiskowych uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia oddala skargę kasacyjną;
Wyrokiem z dnia 30 maja 2019 r. sygn. akt Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie II SA/Sz 1092/18 uchylił postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 21 sierpnia 2018 r. nr SKO.4170.1828.2018 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia oraz poprzedzające je postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 12 lipca 2018 r. nr SKO.4170.1071.2018.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zaskarżając powyższy wyrok w całości i zarzucając mu:
naruszenie następujących przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1. art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t. j. Dz. U. z 2018 roku, poz. 2107 z zm. dalej p.u.s.a.) i art. 1 § 2 p.u.s.a. w zw. z art. 3 § 1 p.p.s.a. i art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 134 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 135 p.p.s.a. w zw. z art. 156 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2018 roku, poz. 2096 z zm., dalej; k.p.a.) w zw.
z 61 a § 1 k.p.a. poprzez nienależyte wykonanie obowiązku kontroli względem postanowienia i w konsekwencji jego uchylenie wraz z Postanowieniem nr 1 na skutek błędnego przyjęcia przez Sąd, iż:
• SKO wadliwie uznało, że decyzja środowiskowa objęta wnioskiem skarżącego choć była już przedmiotem badania tego organu w postępowaniu zakończonym decyzją SKO z dnia 13 listopada 2017 roku (znak sprawy: SKO.4170.1987.2017; "decyzja"), utrzymującą w mocy decyzję SKO z dnia 28 sierpnia 2017 roku (znak sprawy: SKO.4170.1353.2017; dalej: "decyzja Nr 1"), umarzającą postępowanie w tym przedmiocie z wniosków innych osób, to jednak nie rozstrzygała kwestii nieważności decyzji środowiskowej, w rezultacie czego nie doszło do merytorycznego zakończenia tej sprawy, zaś umorzenie postępowania nieważnościowego miało wyłącznie formalny (procesowy) charakter, stąd też argumentacja SKO o niedopuszczalności prowadzenia kolejnego postępowania dotyczącego zgodności z prawem decyzji środowiskowej z uwagi na wystąpienie "innej uzasadnionej przyczyny", o której mowa w art 61 a § 1 k.p.a., jest zdaniem Sądu chybiona;
• wcześniejsze umorzenie postępowania zakończonego decyzją nie dotyczyło interesu prawnego skarżącego, a zatem brak jest podstaw do twierdzenia, że obecnie zgłoszony przez niego wniosek dotyczył sprawy uprzednio rozstrzygniętej decyzją ostateczną - umorzenie postępowania nieważnościowego z wniosków innych podmiotów nie zamyka drogi innemu podmiotowi do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej samej decyzji;