Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędzia del. WSA Mariusz Kotulski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 15 marca 2018 r. sygn. akt II SA/Lu 38/18 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Lublinie z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...] w przedmiocie równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od M. S. na rzecz Komendanta Wojewódzkiego Policji w Lublinie kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 marca 2018 r. sygn. akt II SA/Lu 38/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę M. S. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Lublinie z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Komendanta Miejskiego Policji w [...] z dnia [...] września 2017 r. nr [...], którą uchylono decyzję tego organu z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w sprawie przyznania równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz cofnięto skarżącemu z dniem [...] września 2017 r. uprawnienia do dotychczas przyznanego równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że w myśl art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2016 r. poz. 1782 ze zm.), policjantowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę lub w miejscowości pobliskiej, z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz ich uprawnień wynikających z przepisów odrębnych. Natomiast stosownie do art. 92 ust. 1 tej ustawy, policjantowi przysługuje równoważnik pieniężny, jeżeli on sam lub członkowie jego rodziny nie posiadają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej. W orzecznictwie przyjmuje się, że celem równoważnika za brak lokalu mieszkalnego jest umożliwienie pokrycia przez policjanta kosztów wynajmu lokalu bądź też używania cudzego lokalu na podstawie innej, odpłatnej umowy. Przedmiotowy równoważnik ma charakter ekwiwalentu za ponoszone przez policjanta koszty wynajmu lokalu, którego nie może mu zapewnić podmiot zatrudniający.
Podkreślono, iż w niniejszej sprawie bezsporna jest okoliczność, że skarżący wraz z żoną zamieszkuje w domu jednorodzinnym, stanowiącym własność jego rodziców, zajmując część tego domu o powierzchni użytkowej 39,40 m2. W ocenie Sądu, organ zasadnie przyjął, że skarżący zajmuje lokal na podstawie użyczenia, tj. umowy uregulowanej w art. 710 Kodeksu cywilnego. Tego, że omawiana umowa pomiędzy skarżącym a jego rodzicami ma charakter nieodpłatny, nie zmienia nawet ewentualna okoliczność pokrywania przez skarżącego kosztów związanych z użytkowaniem lokalu mieszkalnego (np. opłat eksploatacyjnych, takich jak media, wywóz śmieci), które uiszczane są na rzecz innych podmiotów, a nie na rzecz właścicieli lokalu.
Skoro zaś z ustaleń organów Policji wynika, że skarżący w rozumieniu art. 336 Kodeksu cywilnego jest posiadaczem zależnym lokalu mieszkalnego, spełniającego kryterium przysługujących norm zaludnienia, zaistniała, zdaniem Sądu, przesłanka do wydania decyzji o cofnięciu uprawnienia do dotychczas przyznanego mu decyzją Komendanta Miejskiego Policji w [...] równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego, wymieniona w § 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznawania, odmowy przyznania, cofania i zwracania przez policjantów równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 1130 ze zm.), wyrażająca się tym, że policjant przestał spełniać warunki, o których mowa w § 1 ust.1. W tym kontekście podniesiony w skardze zarzut naruszenia wskazanych przepisów prawa materialnego nie zasługiwał zatem na uwzględnienie.