Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Teresa Zyglewska Sędziowie sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) sędzia del. WSA Sławomir Pauter po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Województwa Podkarpackiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 18 grudnia 2018 r. sygn. akt II SA/Rz 520/17 w sprawie ze skargi J.K. na uchwałę Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia 5 stycznia 2017 r. nr XXXI/552/17 w przedmiocie wykonania Planu gospodarki odpadami dla województwa podkarpackiego 2022 oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z 18 grudnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, po rozpoznaniu skargi J.K. (dalej: skarżący), stwierdził nieważność załącznika nr 2 uchwały Sejmiku Województwa Podkarpackiego z 5 stycznia 2017 r. nr XXXI/552/17 w przedmiocie wykonania Planu gospodarki odpadami dla Województwa Podkarpackiego 2022, w części dotyczącej Regionu Południowego - Zmieszane odpady komunalne.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że zaskarżona uchwała została wydana na podstawie art. 9, art. 18 pkt 20 i art. 89 ust. 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz.U. z 2016 r. poz. 486) oraz art. 38 ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2016 r. poz. 1987 ze zm.).
Uwzględniając skargę Sąd I instancji w pierwszej kolejności odniósł się do legitymacji skarżącego do wniesienia skargi. W ocenie Sądu I instancji, w sytuacji, gdy skarżący dysponuje w danym regionie instalacją, której możliwości nie może w pełni wykorzystać wobec braku uzyskania statusu RIPOK, a jedynie statusu instalacji zastępczej, to ma interes prawny w kwestionowaniu wadliwych, w jego ocenie, postanowień uchwały w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, w zakresie, w jakim mogą one dotyczyć zindywidualizowanych interesów gospodarczych. Interes ten znajduje oparcie w art. 35 ust. 6 i art. 38 ust. 2 pkt 2 ustawy o odpadach.
Ponadto Sąd I instancji wskazał, że uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami powinna określać obligatoryjnie zarówno regiony gospodarki odpadami komunalnymi, jak i regionalne instalacje do przetwarzania odpadów komunalnych w poszczególnych regionach gospodarki odpadami komunalnymi oraz instalacje przewidziane do zastępczej obsługi tych regionów, w przypadku, gdy znajdująca się w nich instalacja uległa awarii lub nie może przyjmować odpadów z innych przyczyn. Definicję regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych zawiera art. 35 ust. 6 ustawy o odpadach.
Sąd I instancji wskazał, że w pierwszej tabeli załącznika nr 2 do zaskarżonej uchwały odnośnie do Regionu Południowego w zakresie zmieszanych odpadów komunalnych, jako funkcjonującą regionalną instalację do przetwarzania odwodów wskazano "Sortownię odpadów komunalnych zmieszanych i z selektywnej zbiórki, kompostownię", mieszczącą się w [...] przy ul. [...]. Brak jest w ustawie o odpadach definicji legalnej sortowni, jednak wykładnia przepisów ustawy o odpadach nie daje podstaw do uznania, że działalność prowadzona w zakresie przetwarzania odpadów może być utożsamiana w sortowaniem odpadów czy też ich kompostowaniem. Z definicji legalnej pojęcia "zbierania odpadów" określonej w art. 3 ust. 34 ustawy o odpadach wynika, że pod tym pojęciem rozumieć należy gromadzenie odpadów przed ich transportem do miejsc przetwarzania, w tym wstępne sortowanie nieprowadzące do zasadniczej zmiany charakteru i składu odpadów i niepowodujące zmiany klasyfikacji odpadów oraz tymczasowe magazynowanie odpadów. Oznacza to, że sortowanie odpadów, stanowi etap procesu gospodarowania odpadami, jednak jest procesem poprzedzającym ich przetwarzanie. Sortownia lub kompostownia odpadów nie może być utożsamiana z regionalną instalacją do przetwarzania odpadów. Umieszczenie "Sortowni odpadów komunalnych zmieszanych i z selektywnej zbiórki, kompostowni", mieszczącej się w Krośnie przy ul. Białobrzeskiej w załączniku do zaskarżonej uchwały w pozycji przewidzianej dla regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów naruszało zatem art. 35 ust. 6 w związku z art. 38 ust. 2 pkt 2 ustawy o odpadach.