, W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 13 kwietnia 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie: Sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 2018 r., sygn. akt II SAB/Wa 338/18 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] na bezczynność Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 listopada 2018 r. sygn. akt II SAB/Wa 338/18, zobowiązał Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury do rozpatrzenia wniosku Stowarzyszenia [...] z dnia 27 marca 2018 r., w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy (pkt 1); stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2), oddalił skargę w pozostałym zakresie (pkt 3) oraz zasądził od Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania (pkt 4). W uzasadnieniu wskazano na następujący stan faktyczny i prawny sprawy:
Pismem z dnia 10 maja 2018 r. Stowarzyszenie [...] wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury w zakresie rozpoznania wniosku Stowarzyszenia z dnia 27 marca 2018 r. o udostępnienie informacji publicznej.
W uzasadnieniu skargi Stowarzyszenie wskazało, że w dniu 27 marca 2018 r. zwróciło się z wnioskiem do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury o udostępnienie skanów orzeczeń dyscyplinarnych wydanych przez ten Sąd w roku 2017. W odpowiedzi podmiot obowiązany wystosował do wnioskodawcy pismo informujące, iż możliwość realizacji prośby Stowarzyszenia regulują przepisy art. 95b ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2017 r., poz.2368, dalej "ustawa Prawo o adwokaturze") oraz odwołujące się do treści art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1330 - dalej jako u.d.i.p.) i art 6 Prawa o adwokaturze. W ocenie Stowarzyszenia przekonanie strony skarżonej, iż art. 95b Prawa o adwokaturze stanowi lex specialis w stosunku do u.d.i.p. i tym samym wyłącza jej stosowanie, jest błędne.
W odpowiedzi na skargę Wyższy Sąd Dyscyplinarny Adwokatury wniósł o jej oddalenie.
Powołanym na wstępie wyrokiem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 § 1 pkt 1 i § 1a oraz art. 149 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej "P.p.s.a."), uznał, że skarga jest zasadna.
Zdaniem Sądu pierwszej instancji w sprawie nie jest kwestionowane, że orzeczenia Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego stanowią, zgodnie z art. 1 ust.1 u.d.i.p., informację o sprawach publicznych. Jest to bowiem zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt.4 lit. a - rodzaj dokumentu urzędowego. Spór natomiast sprowadza się do tego, czy art. 95b ustawy Prawo o adwokaturze określa inny niż u.d.i.p. tryb dostępu do informacji publicznej. W ocenie Sądu, tak nie jest, albowiem zgodnie z art. 95b ustawy Prawo o adwokaturze, Ministrowi Sprawiedliwości oraz osobom przez niego upoważnionym przysługuje w każdym stadium postępowania prawo wglądu do akt i żądania informacji o wynikach postępowania dyscyplinarnego, jak również prawo żądania prawomocnych orzeczeń dyscyplinarnych wraz z aktami sprawy. Powołany przepis ma na celu zapewnienie pełnego, aktywnego udziału Ministra Sprawiedliwości w inicjowaniu i uczestniczeniu jako strony w postępowaniu dyscyplinarnym przeciwko adwokatom i aplikantom adwokackim. Zatem służy realizacji państwowej kontroli działalności samorządu adwokackiego w tej dziedzinie, nie zaś pozyskaniu informacji publicznej jako takiej. Nadto powołany przepis przyznaje określone w nim uprawnienia wyłącznie jednemu podmiotowi państwowemu, a nie szerszej grupie odbiorców. Nie reguluje tym samy w sposób odmienny od przepisów u.d.i.p. sytuacji prawnej obywatela w zakresie realizacji konstytucyjnego prawa dostępu do informacji publicznej.