Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Stachurski (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. D., M. G., U. D. - następców prawnych J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 października 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 618/18 w sprawie ze skargi D. D., M. G., U. D. - następców prawnych J. D. na postanowienie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2017 r. nr BON-III.5220.304.5.2017.AM w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie zobowiązania z tytułu wpłat na PFRON za luty 2012 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) postanawia z urzędu sprostować oczywistą omyłkę zawartą w komparycji wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 października 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 618/18, w ten sposób, że w miejsce zwrotu: "Ministra Pracy i Polityki Społecznej" wpisać: " Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej".
1. Wyrok sądu pierwszej instancji.
Wyrokiem z 16 października 2018 r., III SA/Wa 618/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D. D., M. G., U. D. - następców prawnych zmarłego J. D. (dalej jako: "skarżące") na postanowienie Ministra Rodziny Pracy i Polityki Społecznej z 14 grudnia 2017 r., nr BON-III.5220.304.5.2017.AM, w przedmiocie zawieszenia postępowania.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że decyzją z 5 października 2015 r. Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) określił wysokość zobowiązań J. D., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą P. w B., z tytułu wpłat na PFRON za luty 2012 r. Decyzją z 14 lutego 2017 r. Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej uchylił wyżej wymienioną decyzję w całości i przekazał sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Na decyzję organu drugiej instancji strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W związku z tym Prezes Zarządu PFRON, postanowieniem z 24 kwietnia 2017 r. zawiesił postępowanie w tej sprawie, a postanowieniem z 14 grudnia 2017 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji. Zdaniem organów, między postępowaniem sądowoadministracyjnym ze skargi na decyzję kasacyjną a postępowaniem prowadzonym po wydaniu tej decyzji istnieje zależność polegająca na tym, że wynik postępowania sądowoadministracyjnego będzie bezpośrednio rzutował na treść decyzji.
Na postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania wniesiona została skarga do WSA w Warszawie, w której postawiony został zarzut naruszenia art. 201 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.; dalej "o.p.).
Oddalając skargę zaskarżonym w tej sprawie wyrokiem WSA w Warszawie stwierdził, że zarówno organ pierwszej instancji, jak i organ odwoławczy, w podstawach prawnych wydanych postanowień, błędnie wskazali art. 201 § 1 pkt 2 o.p., bowiem właściwa podstawa do wydanych postanowień to art. 201 § 1 pkt 7 o.p. Powyższe, zdaniem sądu, nie stanowi jednak podstawy do uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia, bowiem jest ono słuszne. W sprawie doszło do niewielkiego naruszenia przepisów postępowania, które jednak nie miało wpływu na wynik sprawy.
Wyrok wraz z uzasadnieniem, a także inne powoływane w dalszej części orzeczenia sądów administracyjnych, są dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
2. Skarga kasacyjna.
Skargę kasacyjną od wyroku sądu pierwszej instancji wniosły skarżące, reprezentowane przez pełnomocnika. Zaskarżając wyrok w całości, autor skargi kasacyjnej zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 201 § 1 pkt 2 w zw. z art. 210 § 1 pkt 4 i 6 oraz z art. 217 § 1 pkt. 4 o.p., które to naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez uznanie, że zawieszenie postępowania w związku z wniesieniem przez stronę skargi do WSA na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 14 lutego 2017 r. w sprawie uchylenia zaskarżonej decyzji Prezesa Zarządu PFRON w całości i przekazania sprawy temu organowi do ponownego rozpatrzenia jest zasadne, mimo że podstawą prawną zaskarżonej decyzji był art. 201 § 1 pkt 2 o.p., a faktyczną uzależnienie rozpatrzenia sprawy i wydanie decyzji od wyroku sądu administracyjnego, choć skarga ta nie dotyczyła rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, a nie okoliczność wniesienia skargi, o której mowa w art. 201 § 1 pkt. 7 o.p., a zatem zaskarżona decyzja była sprzeczna z prawem (sic!).