Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku w przedmiocie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "B. [...] sp. z o.o." z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 264/18 w sprawie ze skargi "B. [..] sp. z o.o." z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 29 grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "B. [...] sp. z o.o." z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 8 100 (słownie: osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/7

Wyrokiem z dnia 4 czerwca 2018 r., I SA/Gd 264/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę B. [...] Spółka z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 29 grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych. Sąd podał, że kwestię sporną w sprawie stanowi prawidłowość ustalenia przez organy podlegania dokonanej w dniu 1 kwietnia 2015 r. sprzedaży działek gruntu oznaczonych numerami ewidencyjnymi [...], [...], [...] i [...] zwolnieniu wskazanemu w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017, poz. 1221 ze zm. - dalej: "u.p.t.u."). Zdaniem organów sporne działki podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług, zatem pobranie przez notariusza podatku od czynności cywilnoprawnych od ich sprzedaży było prawidłowe, co skutkuje niezasadnością wniosku skarżącej o stwierdzenie nadpłaty. Skarżąca natomiast stoi na stanowisku, że sporne działki powinny zostać uznane za teren niezabudowany, a zatem nie podlegający zwolnieniu od podatku od towarów i usług, co skutkuje bezzasadnością pobrania przez notariusza podatku od czynności cywilnoprawnych i zasadnością złożonego przez skarżącą wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Sąd wskazał, że mając na uwadze, iż sporne działki zabudowane są pozostałościami pasa startowego lotniska, organ odwoławczy słusznie uznał, że droga lotniskowa jest wyodrębnionym obiektem budowlanym, będącym jednocześnie częścią składową budowli, czyli lotniska. Sąd zgodził się z organem, który wskazał, że jakkolwiek płyty lotniskowe nie spełniają w całości definicji lotniska, zawartej w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (jako wydzielonego obszaru na lądzie, wodzie lub innej powierzchni w całości lub w części przeznaczonego do wykonywania startów, lądowań i naziemnego lub nawodnego ruchu statków powietrznych, wraz ze znajdującymi się w jego granicach obiektami i urządzeniami budowlanymi o charakterze trwałym, wpisanego do rejestru lotnisk), to są jego elementem składowym, jako obiekt budowlany o charakterze trwałym, zaliczony zgodnie z PKOB do samodzielnych obiektów inżynierii lądowej. Wobec powyższego nie ma wątpliwości, że istnienie na spornych działkach pasa startowego uzasadnia zakwalifikowanie ich do nieruchomości zabudowanych.

Sąd podkreślił, że sporne działki jako "zabudowane budowlami" określa również § 1 pkt 3 zawartej w formie aktu notarialnego umowy sprzedaży z dnia 1 kwietnia 2015 r.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie spełniły się warunki uznania spornej sprzedaży za podlegającą pod dyspozycję art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., bowiem przepis ten dotyczy m.in. właśnie części budowli, a taką jest pas startowy lotniska, niezależnie od jego stanu technicznego. W związku z tym do sprzedaży spornych działek nie miało zastosowania wyłączenie określone w podpunkcie a i b art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., a zatem podlegała zwolnieniu określonemu w tymże przepisie. Zatem prawidłowe było obliczenie i pobranie przez notariusza, jako płatnika, podatku od czynności cywilnoprawnej, od wartości spornych działek, tj. w kwocie 667.291 zł, z uwagi na art. 2 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. nr 101 poz. 649 ze zm. - dalej jako "u.p.c.c."). Powyższe zaś czyni wniosek skarżącej o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych bezzasadnym.

Strona 1/7