Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Dominik Gajewski (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek, po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "F." sp. z o.o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 31 marca 2021 r. sygn. akt I SA/Po 144/21 w sprawie ze skargi "F." sp. z o.o. z siedzibą w S. na interpretację indywidualną Burmistrza Miasta i Gminy K. z dnia 13 lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 31 marca 2021 r. sygn. akt I SA/Po 144/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę F. sp. z o.o. w S. na interpretację indywidualną Burmistrza Miasta i Gminy K. z dnia 13 lipca 2017 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości.
W uzasadnieniu wskazano, że Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 1 września 2020 r., sygn. II FSK 1425/18 na skutek uwzględnienia skargi kasacyjnej skarżącej uchylił wyrok WSA w Poznaniu oraz przekazał sprawę temu sądowi do ponownego rozpoznania. NSA uwzględnił zarzut naruszenia art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm. - dalej: "p.p.s.a.") poprzez brak odniesienia się w uzasadnieniu wyroku do sformułowanych przez skarżącą zarzutów dotyczących błędnej wykładni przepisów, co uniemożliwiło ocenę wyroku w tym zakresie. Chodziło o zarzuty naruszenia art. 291 ust. 1 w zw. z art. 107 ust. 1 i 3 oraz art. 108 ust. 3 zd. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. W pozostałym zakresie NSA nie miał zastrzeżeń co do rozstrzygnięcia WSA.
Od powyższego wyroku pełnomocnik Spółki wniósł skargę kasacyjną zarzucając na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:
- art. 3 pkt. 3 w zw. z art. 3 pkt 1 oraz Kategorii XXIX załącznika do Prawa Budowlanego w zw. z art. 2 ust. 1 pkt. 3 i art. 1a ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 716, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.o.l." przez błędną wykładnię nie uwzględniającą, że zmiana zakresu opodatkowania podatkiem od nieruchomości wymagałaby zapewnienia zgodności z art. 291 ust. 1 w zw. z art. 107 ust. 1 i 3 oraz art. 108 ust. 3 zd. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (wersja skonsolidowana: Dz. Urz. UE nr C 202 z dnia 7 czerwca 2016 r., "TFUE") w zw. z Traktatem o przystąpieniu RP do Unii Europejskiej z dnia 16 kwietnia 2003 r. (Dz. U. z 2004 r. nr 90, poz. 864) - podczas gdy potwierdzenie przez WSA w Poznaniu określonego sposobu ustalania podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości w roku 2017 r. (w zakresie ustalenia definicji budowli w postaci elektrowni wiatrowej) może stanowić formę przyznania pomocy publicznej producentom energii elektrycznej z innych źródeł aniżeli energia wiatrowa.
Autor skargi kasacyjnej zarzucił także na podstawie art. 174 pkt 2 P.p.s.a. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: art. 267 TFUE poprzez samodzielne rozstrzygnięcie kwestii, w której wypowiedzieć powinien się TSUE.
Mając powyższe na uwadze w skardze kasacyjnej wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi przez Naczelny Sąd Administracyjny, ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA w Poznaniu oraz zasądzenie od strony przeciwnej zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.