Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Anna Dalkowska, Sędzia WSA (del.) Jacek Pruszyński (sprawozdawca), Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. sp.k. z siedzibą w D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 383/18 w sprawie ze skargi K. sp.k. z siedzibą w D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 12 lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. sp.k. z siedzibą w D. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 4050 (słownie: cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrok sądu pierwszej instancji.
Wyrokiem z 5 lipca 2021 r., I SA/Wr 383/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławie oddalił skargę K. spółka komandytowa z siedzibą D. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z 12 lutego 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych oraz zwrotu nadpłaconego podatku. Wyrok (podobnie, jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia) jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl.
2. Skarga kasacyjna.
Skargę kasacyjną od wyroku sądu pierwszej instancji złożył skarżący. Działający w jego imieniu pełnomocnik zaskarżył wyrok w całości.
Na podstawie art. 176 § 1 pkt 2 oraz art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a.) zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:
1) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:
a) art. 1 ust. 3 pkt 3 w zw. z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) w zw. z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1150 ze zm., dalej: u.p.c.c.) poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że przedmiotem opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest przekształcenie spółki osobowej w inną spółkę osobową niepołączone z przyrostem mienia (stanu posiadania) spółki osobowej w związku z jej przekształceniem, podczas gdy przepis ten określa przedmiot opodatkowania jako zmianę umowy spółki polegającą na jej przekształceniu, jeżeli jego wynikiem w przypadku spółki osobowej jest zwiększenie jej majątku;
b) art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. f) u.p.c.c. poprzez błędną jego wykładnię i przyjęcie, że do podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych przy przekształceniu spółek zaliczyć należy wartość niepodzielonych zysków wynikających z ksiąg spółki przekształcanej, która została wprost przeniesiona do ksiąg spółki przekształconej, podczas gdy w świetle przedmiotowego przepisu podstawą opodatkowania może być w przypadku spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia wyłącznie wartość wniesionych do niej wkładów;
2) naruszenie przepisów prawa procesowego, mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
a) art. 3 § 2 i art. 144 § 4 p.p.s.a. poprzez nieprawidłowe wykonanie przez sąd funkcji kontrolnej i nieuwzględnienie w wydanym wyroku, że organy podatkowe obu instancji w wydanych w sprawie decyzjach naruszyły zasadę legalizmu wynikającą z art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm., dalej: o.p.) i nie zastosowały przepisu prawa powszechnie obowiązującego, tj. art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. f) u.p.c.c., który nakazuje wprost uznanie, że w przypadku spółki osobowej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega wartość wniesionych przez wspólników wkładów, a nie cały majątek spółki komandytowej powstałej z przekształcenia spółki jawnej, jak to uczyniły wbrew treści powyższego przepisu organy podatkowe I i II instancji wydając skarżone decyzje;