Za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 2021 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm.), można uznać nieruchomości stanowiące własność podatnika (znajdujące się w posiadaniu samoistnym albo użytkowaniu wieczystym), które są w posiadaniu przedsiębiorcy (innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą) oraz jednocześnie: 1) wchodzą w skład prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego, w szczególności gdy podatnik ujął te składniki majątkowe w prowadzonej ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na to, czy nieruchomość jest wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej lub 2) przedmiot działalności przedsiębiorcy obejmuje jedynie prowadzenie działalności gospodarczej, bez względu na to, czy nieruchomość jest wykorzystywana na prowadzenie działalności gospodarczej, lub 3) nieruchomości są funkcjonalnie powiązane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podmiot, w którego posiadaniu się znajdują, nawet jeżeli nie zostały uwzględnione w ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych, tzn.:
- są faktycznie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w znaczeniu zdefiniowanym w art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l. albo - mogą być potencjalnie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w ww. rozumieniu, przez co należy rozumieć sytuację, w której przedsiębiorca podejmuje i realizuje zachowania kwalifikowane w obrębie przedmiotu opodatkowania jako czynności mające na celu przygotowanie, zachowanie lub zabezpieczenie nieruchomości do przyszłej (planowanej) działalności gospodarczej, bądź do kontynuacji przerwanej działalności gospodarczej, związane z ponoszeniem wydatków rozliczanych w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Winiarski (sprawozdawca), Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia WSA (del.) Jacek Pruszyński, Protokolant Natalia Zawadka, po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2021 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi o wznowienie postępowania sądowego R. S. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 października 2020 r. sygn. akt II FSK 1192/19 w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia 28 sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego w sprawie podatku od nieruchomości za 2015 r. 1) oddala skargę o wznowienie, 2) zasądza od R. S. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
I. Wyrokiem z dnia 6 października 2020 r., sygn. akt II FSK 1192/19, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną R. S. (dalej: "Skarżący", "Podatnik") wywiedzioną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 10 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Ke 421/18, w sprawie skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia 28 sierpnia 2018 r., nr [...], w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. Wymienione wyroki oraz pozostałe orzeczenia sądów administracyjnych, przywołane w niniejszym uzasadnieniu, publikowane są na stronach internetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego: www.orzeczenia.nsa.gov.pl.
II. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 października 2020 r. podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji, jak również organów podatkowych, że sporny budynek nr [...], o powierzchni 421,65m2, należało zakwalifikować do budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 716 ze zm., dalej: "u.p.o.l."), w konsekwencji czego zastosowanie miała najwyższa stawka podatkowa w podatku od nieruchomości, przewidziana w art. 5 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.
Pismem z dnia 29 września 2021 r. (data doręczenia do NSA 4 października 2021 r.) Skarżący wniósł skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego wyrokiem NSA z dnia 6 października 2020 r., sygn. akt II FSK 1192/19, wnosząc o jego zmianę poprzez uchylenie w całości wyroku WSA w Kielcach z dnia 10 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Ke 421/18 i przekazanie sprawy temu sądowi do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
Jako podstawę wznowienia Skarżący wskazał art. 272 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2021 r., sygn. akt SK 39/19 (Dz. U. z 2021 r. poz. 401), i akcentując jego wejście w życie z dniem 3 marca 2021 r. W wyroku tym Trybunał orzekł: "Art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170) rozumiany w ten sposób, że o związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.".
Skarżący zwrócił przy tym uwagę, że skarga o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego została złożona z zachowaniem trzymiesięcznego terminu liczonego od dnia wejścia w życie ww. wyroku TK, tj. stosownie do art. 277 p.p.s.a.
W dalszej kolejności strona przywołała, na podstawie art. 57 w zw. z art. 276 p.p.s.a., podstawy kasacyjne wskazane w skardze kasacyjnej wywiedzionej od wyroku WSA w Kielcach, tj. naruszenie: