Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Adam Nita, po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi A. w K. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 marca 2018 r. sygn. akt II FSK 906/16 w sprawie ze skargi kasacyjnej A. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1455/15 w sprawie ze skarg A.w K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 26 czerwca 2015 r. nr [...], [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2012-2013 1. uchyla w całości wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 marca 2018 r., sygn. akt II FSK 906/16, 2. uchyla w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie dnia 30 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1455/15 3. uchyla w całości decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 26 czerwca 2015 r. nr [...], [...], 4. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie na rzecz A. w K. kwotę 41 556 (słownie: czterdzieści jeden tysięcy pięćset pięćdziesiąt sześć) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z 8 marca 2018 r., II FSK 906/16, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną A. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 30 listopada 2015 r., I SA/Kr 1455/15, w sprawie ze skarg A. w K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z 26 czerwca 2015 r., w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 i 2013 r.
Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Krakowie).
Decyzjami z 26 czerwca 2015 r. SKO w Krakowie utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. z 27 stycznia 2015 r. w przedmiocie określenia skarżącej zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2012 r. oraz uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji z 27 stycznia 2015 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r. i określił skarżącej zobowiązanie podatkowe w tym podatku w kwocie 817.415 zł. SKO stwierdziło, że przekazanie nieruchomości w trwały zarząd jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej jest przykładem innego tytułu prawnego posiadania w rozumieniu powołanego wyżej przepisu. Z uwagi na to, że organ pierwszej instancji tej okoliczności nie uwzględnił, zachodziła konieczność skorygowania decyzji dotyczącej 2013 r. w tym zakresie. W uzasadnieniu wskazano także, że w świetle art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014, poz. 849 ze zm., dalej: u.p.o.l.) i art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b u.p.o.l. oraz art. 23 ust. 1 i 4 i art. 24 ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarce niektórymi składnikami Skarbu Państwa oraz Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 712 ze zm.; dalej: u.a.m.w.) oraz prowadzonej przez skarżącą działalności, skarżącą należy uznać za przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą. Jest ona bowiem przedsiębiorcą wykonującym działalność gospodarczą, a równocześnie państwową osobą prawną, wykonującą prawa własności i inne prawa majątkowe na rzecz Skarbu Państwa w stosunku do mienia określonego w art. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 2 u.a.m.w.
W skardze do WSA w Krakowie skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonych decyzji oraz poprzedzających je decyzji organu pierwszej instancji.
Na rozprawie w dniu 30 listopada 2015 r. WSA w Krakowie, działając w oparciu o podstawę prawną z art. 11 § 2 p.p.s.a. postanowił połączyć sprawy wywołane skargami skarżącej o sygn.: I SA/Kr 1455/15 i I SA/Kr 1456/15 do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia i prowadzić je pod sygn. I SA/Kr 1455/15.
Sąd pierwszej instancji uznał skargę za nieuzasadnioną. W ocenie WSA w Krakowie, postępowanie w rozpatrywanych sprawach zostało przeprowadzone z poszanowaniem wszelkich zasad wynikających z przepisów Ordynacji podatkowej. Zdaniem sądu, organy orzekające zgromadziły pełny materiał dowodowy i dokonały jego oceny w sposób rzetelny i wyczerpujący, a wyniki tej oceny znalazły odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji sporządzonym zgodnie z wymogami przewidzianymi w art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 o.p. Zdaniem WSA w Krakowie, skarżąca w stosunku do wszystkich będących w jej posiadaniu w latach 2012-2013 gruntów, budynków, budowli - była podatnikiem podatku od nieruchomości, który (z wyjątkami przewidzianymi w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, szczegółowo omówionymi w zaskarżonych decyzjach) zobowiązana była uiszczać należny podatek od nieruchomości według stawek najwyższych. Trafne jest w konsekwencji, zdaniem WSA w Krakowie, stanowisko organów podatkowych, że sam fakt wykonywania przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą również zadań publicznych, nie ma znaczenia prawnego na gruncie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Powołana ustawa nie zawiera odrębnych regulacji prawnych dotyczących podmiotów realizujących zadania publiczne. Takich regulacji nie zawiera art. 2 ust. 3 u.p.o.l., który dotyczy tylko nieruchomości zajętych przez jednostki samorządu terytorialnego; art. 5 dotyczący stawek podatku od nieruchomości i art. 7 regulujący zwolnienia od tego podatku. Fakt objęcia we władanie wszystkich praw majątkowych do mienia przekazanego skarżącej (art. 2 i 6 u.a.m.w.) i prowadzenie przez nią działalności gospodarczej jako przedsiębiorca (art. 23 ust. 4 u.a.m.w.) przesądza o opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 3 u.p.o.l. nieruchomości najwyższą stawką podatku od nieruchomości.