Skarga kasacyjna na decyzję SKO w Łodzi w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Dominik Gajewski, Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Protokolant Adam Olczyk, , po rozpoznaniu w dniu 21 października 2021 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Łd 386/18 w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 31 stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od A. sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi kwotę 1650 (słownie: jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/9

Zaskarżonym wyrokiem z 18 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 386/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi po rozpoznaniu skargi A. sp. z o. o. z siedzibą w W.na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z 31 stycznia 2018 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2011 r. oraz stwierdzenia nadpłaty za ten okres uchylił zaskarżoną decyzję w zakresie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 r. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) - dalej jako: "P.p.s.a".

Sąd I instancji przedstawił następujący stan sprawy.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi zaskarżoną decyzją z 31 stycznia 2018 r. uchyliło decyzję Prezydenta Miasta L. z 29 listopada 2016 r. w sprawie określenia A. sp. z o.o. w W. (Spółka) wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2011 r. i odmowy stwierdzenia nadpłaty w tym podatku, umorzyło postępowanie w części dotyczącej określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za ww. okres oraz stwierdziło nadpłatę w tym podatku w kwocie 7 120 zł i odmówiło stwierdzenia nadpłaty w kwocie 60 900 zł.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnił, że w 2011 r. Spółka zadeklarowała do opodatkowania budowle - stacje bazowe do bezprzewodowego przesyłu danych (B.) - o wartości 3 401 015 zł i podatek od nieruchomości w kwocie 68 020 zł. Następnie Spółka złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w tym podatku z zadeklarowanym podatkiem od nieruchomości w wysokości 0 zł. Zdaniem Spółki B. zlokalizowane na innych obiektach budowlanych, składające się z kontenerów zainstalowanych bądź na dachach budynków, bądź też w specjalnie zaadaptowanych do tego pomieszczeniach, nie podlegają podatkowi od nieruchomości.

Prezydent Miasta L. decyzją z 29 listopada 2016 r. określił podatnikowi wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2011 r. w kwocie 60 900 zł i odmówił stwierdzenia nadpłaty w tym podatku w kwocie 60 900 zł, wynikającej z różnicy pomiędzy kwotą wnioskowaną przez spółkę (68 020 zł), a kwotą prawidłowo ustalonej nadpłaty (7 120 zł). Organ pierwszej instancji stanął na stanowisku, że obiekty wskazane przez spółkę co do zasady stanowiły podlegające opodatkowaniu budowle. Kwota uznanej nadpłaty wynikała z faktu, że w ocenie organu podatkowego, elementy stacji bazowych zainstalowane w wydzielonych pomieszczeniach, nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta L. Organ drugiej instancji, podzielając ustalenia Prezydenta Miasta, odwołując się do art. 3 pkt 1 lit. b) i art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., Nr 43, poz. 1623 ze zm.) - dalej jako: Prawo budowlane oraz załącznika do tej ustawy, a także do art. 2 pkt 35 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. z 2004 r. Nr 171, poz. 1800 ze zm.) wskazał, że do obiektów budowlanych zaliczane były między innymi budowle stanowiące całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Budowlą taką był również system sieci należący do Spółki. Wszystkie elementy konstrukcyjne tej sieci tworzyły całość techniczno - użytkową, bowiem dopiero ich połączenie zgodnie z wymogami technicznymi umożliwiało wykorzystanie stacji bazowej w celu transmisji danych. Całość ta stanowiła budowlę sieciową (sieć techniczną), o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane. Organ podkreślił, że nie miało w tym przypadku znaczenia, czy elementy te zlokalizowane były na gruncie, czy też na innym obiekcie budowlanym, bowiem stanowiły rodzaj budowli bezpośrednio wymieniony w art. 3 pkt 3 P.b. Organ odwoławczy powołał się na treść opinii biegłego, wedle której zgodnie z ustawą Prawo budowlane, obiekty kontenerów stacji bazowych oraz maszty z towarzyszącą instalacją, zabudowane na dachach budynków są obiektami budowlanymi - budowlami; elementy stacji zamontowane w zaadaptowanych pomieszczeniach budynków są zaś urządzeniami technicznymi. Stacje bazowe B. stanowią sieci techniczne (telekomunikacyjne), na które składają się elementy w postaci masztów wraz z antenami, kontenerów i torów antenowych. Biegły zwrócił jednocześnie uwagę, że stacje B. nie są urządzeniami budowlanymi.

Strona 1/9