Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Rady Miejskiej w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 października 2020 r. sygn. akt I SA/Gl 201/20 w sprawie ze skargi P. B. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia 24 czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie opłaty miejscowej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Rady Miejskiej w S. na rzecz P. B. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 23 października 2020 r., sygn. akt I SA/Gl 201/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, po rozpoznaniu skargi P. B. (dalej: Skarżący), stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w S. z dnia 24 czerwca 2008 r. nr [...] (dalej: Uchwała) w przedmiocie ustalenia miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową (wyrok ten oraz pozostałe powoływane orzeczenia dostępne są na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W złożonej skardze kasacyjnej Rada Miejska w S. (dalej: Rada Miejska), reprezentowana przez Burmistrza Miasta S. zarzuciła powyższemu wyrokowi naruszenie:
1/ prawa materialnego przez błędną jego wykładnię, a mianowicie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2020 r. poz. 713 ze zm. - dalej: u.s.g.) poprzez uznanie, że Skarżący posiada legitymację do wniesienia skargi, w sytuacji, w której Sąd pierwszej instancji przyjął, iż Skarżący wskazał, że jego interes prawny został naruszony w ten sposób, że w związku z pobytem turystycznym w S. została od niego pobrana w dniu 12 października 2019 r. opłata miejscowa w kwocie 9 zł, podczas gdy zaskarżona Uchwała sama w sobie nie kreuje konkretnego czy nawet generalnego obowiązku uiszczenia opłaty, nie określa stawek, ani podmiotów zobowiązanych do jej zapłaty;
2/ prawa materialnego przez błędną jego wykładnię, a mianowicie art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm. - dalej: u.p.o.l.) i § 2 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową (Dz.U. z 2007 r., nr 249, poz. 1851 - dalej: Rozporządzenie RM) poprzez przyjęcie, że w chwili podejmowania przez Radę Miejską w S. zaskarżonej Uchwały nie zostały spełnione przesłanki co do minimalnych warunków klimatycznych warunkujących przyjęcie uchwały o opłacie miejscowej;
3/ przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm. - dalej: p.p.s.a.) poprzez stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały podczas gdy w sprawie nie zachodziły ku temu przesłanki;
4/ przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 141 § 4 p.p.s.a. wskutek braku wszechstronnego i pełnego wyjaśnienia podstawy faktycznej i prawnej rozstrzygnięcia oraz ogólnikowe i pobieżne odniesienie się do stanowiska reprezentowanego przez Radę Miejską, w szczególności lakoniczne uzasadnienie w zakresie wyjaśnienia motywów, jakimi kierował się Sąd rozstrzygając sprawę.
W oparciu o tak postawione zarzuty Rada Miejska wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA w Gliwicach oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.