Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), , po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców, V. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 271/20 w sprawie ze skargi V. sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 29 listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania zabezpieczającego oddala skargi kasacyjne.
Wyrokiem z dnia 27 maja 2020 r., III SA/Wa 271/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę V. sp. z o.o. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 29 listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu zabezpieczającym. Za niezasadny Sąd uznał zarzut naruszenia art. 33 § 1 pkt 6 w zw. z art. 166b ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postpowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r., poz. 1438, dalej: "u.p.e.a."). Zdaniem Sądu o niedopuszczalności egzekucji nie może bowiem stanowić brak poinformowania skarżącego o zastosowaniu trybu doręczenia przewidzianego w art. 155b § 1a u.p.e.a., a także brak wskazania powodów zastosowania tego trybu. Powyższej oceny nie zmienia również fakt, że skarżący nie mógł przed dokonaniem zabezpieczenia zgłosić dobrowolnego zabezpieczenia na podstawie art. 33d § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 tj.; dalej: "O.p."). Skoro organ nie czeka z doręczeniem zarządzenia zabezpieczenia do czasu, gdy doręczy decyzję o zabezpieczeniu, to trudno zakładać, że będzie czekał aż zobowiązany zapozna się z jej treścią, w szczególności z jej pouczeniem i podejmie decyzję, czy skorzystać z dobrowolnego zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2 O.p. Niezasadny, zdaniem Sądu, okazał się również zarzut naruszenia art. 33 § 1 pkt 10 w zw. z art. 166b u.p.e.a., dotyczący elementów zarządzenia zabezpieczenia, o których mowa w art. 156 u.p.e.a. W toku postępowania skarżący nawiązał do art. 156 § 1 pkt 3 i 5 u.p.e.a., a mianowicie do podania treści obowiązku podlegającego zabezpieczeniu, podstawy prawnej tego obowiązku, a w przypadku zabezpieczania należności pieniężnej - także określenie jej wysokości oraz wskazania okoliczności świadczących o wystąpieniu możliwości utrudnienia bądź udaremnienia egzekucji. Na uwzględnienie, w opinii Sądu, nie zasługiwał także zarzut naruszenia art. 33 § 1 pkt 8 w zw. z art. 165b u.p.e.a, w ramach którego skarżący podniósł, że został zastosowany zbyt uciążliwy środek zabezpieczający. Sąd zauważył, że w toku postępowania skarżący nie wskazał żadnego alternatywnego środka, który mógłby być zastosowany przez organ egzekucyjny. Rozpoznając zarzuty wniesione przez Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorstw, który wstąpił do postępowania, Sąd zauważył, że stanowią one w dużej mierze powielenie argumentów skarżącego, z którymi nie zgodziły się organy obu instancji oraz Sąd.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiódł zarówno Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorstw jak i skarżący.
Rzecznik na podstawie wynikającej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a., zarzucił niewłaściwe zastosowanie
A. art. 151 w związku z art. 145 § 1 lit. c p.p.s.a. w związku z art. 141 § 4 p.p.s.a. oraz art. 133 § 1, art. 134 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 154 § 1 i § 2 i 155 oraz 155b § 1 i § 1a oraz art. 156 § 1 pkt 3 i 5 u.p.e.a. oraz art. z 212 O.p. w związku z art. art. 33 § 1 pkt 6 w zw. z art. 166b u.p.e.a., art. 7 i 107 § 3 w z zw. z art. 126 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256 - dalej: "k.p.a." przez oddalenie skargi w wyniku: