Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 4 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 marca 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 20/20 w sprawie ze skargi A. M. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 9 października 2018 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 10 marca 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 20/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, oddalił skargę A. M. (dalej: Skarżąca) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku (dalej: Dyrektor) z 9 października 2018 r. w przedmiocie zarzutów dotyczących prowadzonego postępowania egzekucyjnego (wyrok ten oraz pozostałe powoływane orzeczenia dostępne są na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl).
Skarżąca w złożonej skardze kasacyjnej na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 302 ze zm. - dalej: p.p.s.a.) zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi naruszenia przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to jest:
1/ art. 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm. - dalej: k.p.a.) w zw. z art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2017 r. poz. 1201 ze zm. - dalej: u.p.e.a.) poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na oddaleniu skargi przez Sąd pierwszej instancji, w sytuacji gdy Skarżąca wykazała, że Dyrektor zaskarżonym postanowieniem bezzasadnie utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. (dalej: Naczelnik US) z 26 stycznia 2018 r., które odmawia uznania za uzasadnione zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie dwunastu tytułów wykonawczych z 25 października 2017 r., podczas gdy w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki do uwzględnienia zażalenia, to jest uchylenia w całości postanowienia Naczelnika US i orzeczenia co do istoty sprawy poprzez uwzględnienie w całości zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie wskazanych tytułów wykonawczych;
2/ art. 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 94 § 1 pkt 4 k.p.a. w zw. z art. 18 u.p.e.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na bezzasadnym oddaleniu skargi, w sytuacji gdy Skarżąca wykazała, iż Sąd pierwszej instancji przedwcześnie i bezzasadnie oddalił skargę na postanowienie Dyrektora, gdyż brak prawomocnego wyroku w sprawie ze skargi na postanowienie Dyrektora z 10 kwietnia 2018 r., które uchyla w całości postanowienie Naczelnika US z 26 stycznia 2018 r. odmawiające uznania za uzasadnione zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie dwunastu tytułów wykonawczych z 25 października 2017 r. i przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji;
3/ art. 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 34 § 1, § 4, § 5 w zw. z art. 33 § 1 punkty 1, 2, 3, 6, 7, 8 i 10 u.p.e.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na bezzasadnym oddaleniu skargi przez Sąd pierwszej instancji, w sytuacji gdy Skarżąca wykazała, że organy administracji obydwu instancji bezzasadnie nie uwzględniły wszystkich zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie ww. tytułów wykonawczych;