Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Dominik Gajewski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Wojciech Stachurski, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2021 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T.J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Lu 107/18 w sprawie ze skargi T.J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 30 listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Lu 107/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę T. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 30 listopada 2017 r. w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej.
Od powyższego wyroku pełnomocnik strony skarżącej wniósł skargę kasacyjną zarzucając naruszenie następujących przepisów postępowania mających istotny wpływ na treść wadliwego rozstrzygnięcia:
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej p.p.s.a.), poprzez zaniechanie uchylenia w całości zaskarżonej decyzji ze względu na naruszenie wskazanych w pkt 2 petitum skargi kasacyjnej zarzutów naruszenia przepisów prawa materialnego;
- art. 174 pkt 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit c) w zw. z art. 3 § 1 i § 2 pkt 2 p.p.s.a poprzez wadliwą kontrolę decyzji organu II instancji z uwagi na błędne przyjęcie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie za organami podatkowymi, że postępowanie w sprawie niniejszej nie podlegało zawieszeniu do chwili prawomocnego rozstrzygnięcia przez Naczelny Sąd Administracyjny skarg kasacyjnych od wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie w sprawach I SA/Lu 376/16 oraz I SA/Lu 1046/17, dotyczących decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie w przedmiocie określenia podatku VAT "W." Spółki z o.o. w C. za okres od lipca 2013. do lutego 2014 roku pomimo, że rozstrzygnięcie tych skarg kasacyjnych ma w sposób oczywisty wpływ na orzekanie przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe tej Spółki na skarżącego jako prezesa jej zarządu, przez co zaskarżona decyzja naruszała art. 201 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.; dalej: O.p.);
- art. 145 § 1 pkt 1 lit c), art. 125 § 1 pkt 1 w zw. z art. 131 p.p.s.a., poprzez zaniechanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zawieszenia postępowania pomimo wniosku strony Skarżącej, z uwagi na zależność prejudycjalnego rozstrzygnięcia sprawy od wyniku prawomocnego rozstrzygnięcia przez Naczelny Sąd Administracyjny skarg kasacyjnych od wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie w sprawach I SA/Lu 376/16 oraz I SA/Lu 1046/17;
- art. 141 § 4 p.p.s.a. w zw. z art. 134 § 1 p.p.s.a poprzez sporządzenie wadliwego uzasadnienia z pominięciem jednoznacznego wskazania przez WSA w Lublinie daty, w której skarżący powinien był zgłosić wniosek o ogłoszenie upadłości, względnie o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego, układowego, bądź naprawczego, wobec wątpliwości, co do chwili powstania zaległości z tytułu podatku od towarów i usług.
W skardze kasacyjnej zarzucono także naruszenie art. 116 § pkt 1 lit b O.p. w zw. z art. 11 i art. 13 ust. 1 art. 21 ust. 11 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 233 ze zm.) poprzez wadliwą wykładnię tych przepisów polegającą na zastosowaniu jedynie wykładni literalnej prowadzącej do paradoksalnych wniosków w postaci błędnego przyjęcia, że przesłanki egzoneracyjne uwalniające zarząd spółki z o.o. od odpowiedzialności za jej zaległości podatkowe stanowić może jedynie w każdym przypadku zgłoszenie wniosku o upadłość Spółki we właściwym czasie, a czasem tym nie jest data wydania decyzji ostatecznej, która określa zaległości podatkowe Spółki, lecz data określenia zobowiązania podatkowego, podczas gdy na gruncie koniecznej w takim wypadku wykładni systemowej nie można skutecznie skarżącemu zarzucić zawinienia w braku złożenia wniosku o upadłość Spółki w sytuacji, gdy ostatecznej decyzji w przedmiocie określenia zaległości podatkowej Spółki za okres od lipca do listopada 2013 roku doręczono podatnikowi 30 marca 2017 roku, w wyniku czego doszło do ściągnięcia zabezpieczenia całości środków finansowych tej Spółki na poczet zaległości podatkowych przed upływem 30 dni od momentu powstania zaległości podatkowej, co prowadziło w przypadku złożenia wniosku o upadłość do jego obligatoryjnego oddalenia na podstawie art. 11 i art. 13m ust. 1 Prawa upadłościowego ze względu na brak środków finansowych na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego.