Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Anna Dalkowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek, po rozpoznaniu w dniu 27 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lutego 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 1439/18 w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości spółki z tytułu wpłat na PFRON oddala skargę kasacyjną.
1. Wyrok sądu pierwszej instancji.
1.1. Wyrokiem z 14 lutego 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1439/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. K. (dalej: "Skarżący", "Strona") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia 11 czerwca 2018 r. w przedmiocie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 marca 2018 r. w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności prezesa zarządu wraz ze spółką za zaległości spółki z tytułu wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za miesiące od grudnia 2013 r. do września 2014 r.
1.2. Decyzją z dnia 22 lutego 2017 r. Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: "Prezes Zarządu PFRON") ustalił, że odpowiedzialność za zaległości B. [...] Sp. z o. o. (dalej: "Spółka") z tytułu wpłat na PFRON za okres od grudnia 2013 r. do września 2014 r. w kwocie głównej 50 225,00 zł i w odsetkach w kwocie 11 291,00 zł naliczonych na dzień wydania tej decyzji oraz za koszty egzekucyjne w kwocie 24,67 zł ponosi skarżący jako były prezes zarządu solidarnie ze spółką. Od powyższej decyzji strona wniosła odwołanie. Decyzją z dnia 21 marca 2018 r. Minister utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Od powyższej decyzji skarżący wywiódł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Sąd pierwszej instancji oddalił skargę strony. W pierwszej kolejności uznano, że zarzuty skarżącego odnośnie naruszenia przepisów procesowych, tj. art. 187 i art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm., dalej: "o.p.") są bezzasadne, z racji, że organ odwoławczy w sposób prawidłowy, a przy tym klarowny ocenił przesłanki odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki, a swoją decyzję oparł na całokształcie materiału dowodowego zebranego w sprawie, co znalazło odzwierciedlenie w wyczerpującym uzasadnieniu przedmiotowej decyzji. Zdaniem Sądu pierwszej instancji nie ulegało również wątpliwości, że skarżący pełnił funkcję prezesa zarządu w okresie, kiedy upływał termin wpłaty na PFRON z tytułu nieosiągania poziomu zatrudnienia osób niepełnosprawnych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, do których płatności spółka była obowiązana (skarżący piastował stanowisko prezesa zarządu spółki od 18 maja 2006 r. do 9 listopada 2015 r.). Spółka od 2011 roku nie uiszczała dobrowolnie w terminie płatności należnych wobec PFRON. Dnia 12 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy w Gliwicach w sprawie o sygn. akt II Co 5994/12 wydał postanowienie w przedmiocie zbiegu egzekucji administracyjnej (ZUS) i egzekucji sądowej. Już wtedy spółka nie wywiązywała się z wymagalnych zobowiązań, także o charakterze cywilnoprawnym. Z dnia 20 kwietnia 2013 r. jest protokół zajęcia ruchomości spółki dokonanej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w G.. Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie skargę oddalił.