Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Dominik Gajewski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Mirella Łent, po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 735/18 w sprawie ze skargi L.S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 8 maja 2018 r. nr 0201-IEW1.4123.56.2017.MP w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 735/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę L.S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 8 maja 2018 r. w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności podatkowej skarżącego jako członka zarządu za zaległości podatkowe L. sp. z o.o. (dalej: Spółka), spółki z tytułu podatku od towarów i usług za IV kwartał 2013 r., I kwartał 2014 r. i I kwartał 2015 r. wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami postępowania egzekucyjnego.
Od powyższego wyroku pełnomocnik Spółki wniósł skargę kasacyjną na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej: "p.p.s.a.") zarzucając rażące naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: przepisów art. 145 § 1 pkt 1c) p.p.s.a w zw. art. 187 § 1 oraz art. 191 w związku z art. 122, a także 192, 199, 188 i 180 § 1 Ordynacji podatkowej, co miało istotny wpływ na treść wydanych decyzji, poprzez ich błędną wykładnię oraz nie podjęcie wszystkich wymaganych czynności, w tym nie przeprowadzenie wszystkich wymaganych środków dowodowych w celu rzetelnego oraz wyczerpującego wyjaśnienia stanu faktycznego, sprzeczne z faktami ustalenia faktyczne Sądu I Instancji a także niewłaściwą ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, lub pominięcie jego istotnych fragmentów, co skutkowało:
a) oczywiście sprzecznym z faktami ustaleniem Sadu I Instancji, że L. (zarejestrowana 12.03.2012 r., poprzednia nazwa E.) oraz Spółki (poprzednia nazwa P.Sp. z o.o., [...]) to jeden i tożsamy podmiot, a także, że Spółka miała rzekomo zmienić nazwę na L.; tymczasem ustalenia te mijają się z prawdą, w tym są sprzeczne z informacjami dostępnymi w publicznych rejestrach KRS, powyższy rażący błąd skutkuje dalszymi istotnymi błędami co do ustaleń faktycznych I dyskwalifikuje w całości wydany wyrok, który odnosi się do innego podmiotu niż tego, którego dotyczy zaległość podatkowa;
b) sprzecznym z faktami ustaleniem, że Spółka nie ma zarejestrowanych żadnych kontrahentów w systemie JPK VAT oraz sama nie jest zarejestrowana w tym systemie, co nie jest prawdą;
c) brakiem precyzyjnego ustalenia przez organy podatkowe i WSA w jakiej dacie zarząd spółki był zobowiązany do złożenia wniosku o upadłość, a zatem w jakiej dacie spółka stała się niewypłacalna, a także czy brak możliwości regulowania zobowiązań miał charakter trwały;
d) brakiem przeprowadzenia dowodu z przesłuchania przedstawiciela spółki skarżącego oraz dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości w celu ustalenia czy i kiedy w odniesieniu do spółki wystąpił stan niewypłacalności; czy brak regulowania zobowiązań miał charakter trwały; czy aktualnie spółka ma możliwość spłaty zaległości podatkowych w ratach; czy jej zobowiązania przekraczają jej majątek i jak sytuacja w tym zakresie zmieniała się w latach 2013 - 2019;
e) pominięciem, że spółka złożyła sprawozdania finansowe i z działalności zarządu za lata 2012-2017 a zatem można i należało precyzyjnie zbadać jej sytuacje finansową;