Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 2084/18 w sprawie ze skargi R.B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 15 czerwca 2018 r., nr 1401-IEW-1.4123.20.2018.AM w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2019 r., III SA/Wa 2084/18, oddalił skargę R.B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 15 czerwca 2018 r., nr 1401-IEW-1.4123.20.2018.AM w przedmiocie orzeczenia o solidarnej wraz ze spółką odpowiedzialności podatkowej byłego prezesa zarządu za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za czerwiec, wrzesień i listopad 2012 r. Sąd podkreślił, że postępowanie upadłościowe prowadzone w stosunku do spółki H., w której skarżący pełnił funkcję prezesa, zostało umorzone i nie doprowadziło do zaspokojenia wierzyciela, którym jest organ podatkowy. W związku z powyższym jako zasadne uznał stanowisko organu, że egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna. Nadto zobowiązanie podatkowe spółki nie uległo przedawnieniu w związku z przerwaniem jego biegu ze względu na ogłoszenie upadłości. Postępowanie upadłościowe nie doprowadziło również do zakończenia bytu prawnego spółki. W związku z tym Sąd podzielił zdanie organu, że wystąpiły przesłanki odpowiedzialności podatkowej skarżącego wynikające z treści art. 116 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm., dalej jako "O.p.").
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła strona skarżąca. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:
I. na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm. - dalej "p.p.s.a.") naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c w zw. z art. 1 § 1 i 2 p.p.s.a. w zw. z art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1, art. 188 O.p. przez nieuwzględnienie odwołania i nieprawidłową kontrolę przez Sąd I instancji zaskarżonej decyzji organu II instancji, co doprowadziło do naruszenia zasady prawdy obiektywnej w wyniku niewyjaśnienia stanu faktycznego sprawi i nieustalenia wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności, przede wszystkim przez zaniechanie dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z zeznań powołanych świadków na okoliczność sytuacji finansowej spółki, prób pozyskania inwestora dla spółki, braku podstaw do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w terminie wcześniejszym niż 9 października 2012 roku, a także przez nieprzeprowadzenie jakichkolwiek analiz sytuacji finansowej spółki na styczeń 2011 roku i na chwilę złożenia przez skarżącego w imieniu spółki o ogłoszenie upadłości, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, bowiem przeprowadzenie tych dowodów, a także dokonanie wymienionych wyżej analiz finansowych, wykazałoby, że styczeń 2011 r., wskazany przez organ I oraz powtórzony przez organ II instancji, nie stanowił właściwego czasu na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości spółki i w konsekwencji błędne Sąd I instancji uznał, że skarga na decyzję winna ulec oddaleniu w całości;