Skarga kasacyjna od wyroku WSA w Krakowie w sprawie ze skargi R. T. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie , nr 1201-IEW2.4123.32.2017.15, 1201-IEW2.4123.33.2017.15 w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Mirella Łent, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 638/18 w sprawie ze skargi R. T. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 13 kwietnia 2018 r., nr 1201-IEW2.4123.32.2017.15, 1201-IEW2.4123.33.2017.15 w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. T. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Odpowiedzialność podatkowa osób trzecich
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej
Uzasadnienie strona 1/8

1. Wyrokiem z 17.01.2019 r. o sygn. I SA/Kr 638/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę R. T. (dalej: skarżący) na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z 13.04.2018 r., nr 1201-IEW2.4123.32.2017.15, 1201-IEW2.4123.33.2017.15 wydane w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Wyrok (podobnie, jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia) jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2. Stanowiska stron w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

2.1. Skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Krakowie do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł skarżący (reprezentowani przez pełnomocnika - radcę prawnego), który zaskarżył ten wyrok w całości. Sformułował również wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji, a także zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. skarżący zarzucił Sądowi pierwszej instancji naruszenie prawa materialnego, tj.:

a) art. 108 § 3 w związku z art. 21 § 3 ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm., dalej: o.p.) przez błędną wykładnię polegającą na bezzasadnym przyjęciu, że regulacja zawarta w art. 108 § 3 o.p. wyłącza możliwość ustalenia rzeczywistej wysokości zaległości podatkowej spółki, w sytuacji gdy wynikająca ze złożonej przez spółkę deklaracji podatkowej wysokość zaległości wzbudza uzasadnione wątpliwości;

b) art. 64 § 1 pkt 4 oraz art. 64 § 6 ustawy z 17.06.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2017 r. poz. 1201 ze zm., dalej: u.p.e.a.) przez pozbawienie skarżącego prawa do obrony przed przypisaniem mu kosztów egzekucyjnych ustalonych jednostronnie przez organ podatkowy bez jakiejkolwiek kontroli i weryfikacji, a dodatkowo w oparciu o przepisy uznane przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodne z Konstytucją RP;

c) art. 116 § 1 o.p. przez niewłaściwe zastosowanie i nałożenie na skarżącego odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki w nierzeczywistej wysokości;

d) art. 116 § 1 o.p. przez niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że w sprawie została spełniona przesłanka bezskuteczności egzekucji z majątku spółki uzasadniająca odpowiedzialność skarżącego za jej zaległości, w sytuacji gdy nie została przeprowadzona formalna egzekucja z jedynego wartościowego składnika majątku spółki, jakim jest wierzytelność spółki względem Gminy J.;

e) art. 116 § 1 lit. b o.p. przez niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że w sprawie nie zachodziła przesłanka egzoneracyjna w postaci braku winy skarżącego w złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości spółki, w sytuacji gdy z uzasadnienia wyroku wynika, że nie istniały przesłanki do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, ponieważ w okresie gdy skarżący pełnił funkcję członka zarządu spółka miała co najmniej dwóch wierzycieli;

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Inne orzeczenia z hasłem:
Odpowiedzialność podatkowa osób trzecich
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej