Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Anna Dalkowska, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 1539/18 w sprawie ze skargi R. R. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2018 r. nr 1401-IEW-2.4123.16.2017.BK w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz R. R. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 9 kwietnia 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1539/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi R. R. (dalej: Skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej: Dyrektor) z 19 kwietnia 2018 r. w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członka zarządu wraz ze spółką za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za wrzesień 2011 r., w zryczałtowanym podatku dochodowym za wrzesień 2011 r., w podatku dochodowym od osób prawnych za 2011 r. oraz odsetek za zwłokę od nieuregulowanej w terminie zaliczki w podatku dochodowym od osób prawnych za wrzesień 2011 r., uchylił zaskarżoną decyzję (wyrok ten oraz pozostałe powoływane orzeczenia dostępne są stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl).
Dyrektor w złożonej skardze kasacyjnej zarzucił zaskarżonemu wyrokowi naruszenie przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1/ art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm. - dalej: p.p.s.a.) w zw. z art. 187 § 1, art. 191 oraz art. 116 § 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm. - dalej: O.p.) co skutkowało uwzględnieniem skargi i uchyleniem zaskarżonej decyzji poprzez błędne uznanie, że organ podatkowy nie dokonał dostatecznego wyjaśnienia okoliczności zdrowia psychicznego Skarżącego, w sytuacji gdy organ dokonał oceny zebranego materiału dowodowego wskazując, że z materiału tego nie wynika aby ówczesny stan zdrowia Skarżącego uniemożliwiał mu pełnienie obowiązków członka zarządu;
2/ art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 187 § 1, art. 197 w zw. z art. 116 § 1 pkt 1 lit. b) O.p. co skutkowało uwzględnieniem skargi i uchyleniem zaskarżonej decyzji poprzez błędne uznanie, że organ podatkowy powinien wystąpić do Skarżącego o przedłożenie dokumentacji medycznej (w szczególności opinii biegłych psychiatrów) a następnie rozważyć powołanie biegłego psychiatry celem oceny stanu zdrowia psychicznego Skarżącego w okresie od października 2011 r. do czerwca 2012 r., w sytuacji gdy ciężar dowodu leżał po stronie członka zarządu spółki;
3/ art. 141 § 4 p.p.s.a. poprzez sporządzenie uzasadnienia wewnętrznie sprzecznego w którym Sąd wskazuje, że ciężar dowodu istnienia przesłanek egzoneracyjnych spoczywa wyłącznie na członku zarządu, a następnie Sąd zarzuca organowi brak inicjatywy dowodowej w tym zakresie, co prowadzi do sytuacji w której organ nie jest w stanie wywnioskować jakie dalsze działania ma podjąć a jakie okoliczności Skarżący musi wykazać i jakie dowody musi przedstawić.
W oparciu o tak postawione zarzuty, które zostały rozwinięte w uzasadnieniu skargi kasacyjnej, Dyrektor wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Odpowiadając na skargę kasacyjną, Skarżący wniósł o jej oddalenie w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.