Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1779/18 w sprawie ze skargi I.P. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 8 maja 2018 r., nr 1401.IOM.4055.1.2018.IO w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia oddala skargę kasacyjną.
1. Wyrokiem z 10.01.2019 r. o sygn. III SA/Wa 1779/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę I. P. (dalej: skarżąca) na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 8.05.2018 r., nr 1401.IOM.4055.1.2018.IO, wydane w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 2188 ze zm., dalej: p.p.s.a.). Wyrok (podobnie, jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia) jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.
2. Stanowiska stron w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
2.1. Skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Warszawie do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła skarżąca (będąca notariuszem), która zaskarżyła ten wyrok w całości. Sformułowała również wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd pierwszej instancji, a także o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.
Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. skarżąca zarzuciła Sądowi pierwszej instancji naruszenie prawa materialnego, tj.:
- art 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. w związku z art. 19 ust. 6 ustawy z 28.07.1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2018 r. poz. 644, ze zm.; dalej: u.p.s.d.) w zw. z art. 133 § 1 i 2 ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm., dalej: o.p.) przez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że notariusz nie jest stroną postępowania w sprawie wydania przez Naczelnika zgody lub zaświadczenia w trybie art. 19 ust. 6 u.p.s.d., dotyczącego sprzedaży rzeczy uzyskanej tytułem dziedziczenia, tj. nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym z częścią warsztatową i garażem w sytuacji gdy art. 19 ust. 6 u.p.s.d. jest adresowany do notariusza i notariusz ma interes prawny w uzyskaniu zgody lub zaświadczenia dotyczącego przedmiotu sprzedaży, który ma zostać udokumentowany aktem notarialnym przed nim sporządzonym.
Na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. skarżąca zarzuciła Sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisów postępowania, tj.:
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., art. 306a § 1 i § 2 pkt 1-2 o.p. w zw. z art. 19 ust. 6 u.p.s.d. przez oddalenie skargi, w sytuacji gdy notariusz spełnił wszystkie przesłanki do wydania dla niego zaświadczenia, a urzędowego potwierdzenia stanu prawnego nieruchomości dla celów podatku od spadków i darowizn wymaga szczególny przepis prawa, tj. art. 19 ust. 6 u.p.s.d.;
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a., art. 306b § 1 o.p. oddalenie skargi, w sytuacji gdy z danych znajdujących się w posiadaniu organu podatkowego jednoznacznie wynika, że zobowiązania podatkowe L.M. z tytułu podatku od spadków i darowizn wygasło na skutek przedawnienia i fakt ten powinien znaleźć odzwierciedlenie w wydanym zaświadczeniu.
2.2. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie nie skorzystał z możliwości wniesienia odpowiedzi na skargę kasacyjną.