Pobieranie emerytury na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki /Dz.U. nr 28 poz 149/ nie wyłącza prawa do zasiłku stałego, jeżeli miesięczny dochód na członka rodziny osoby opiekującej się takim dzieckiem nie przekracza kwoty najniższej emerytury - art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie zasiłku stałego na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 2 listopada 1994 r. SA/Gd 1466/94
1. uchyla zaskarżony wyrok,
2. uchyla decyzję Wojewody (...).
Rewizją nadzwyczajną z dnia 20 grudnia 1995 r. Minister Sprawiedliwości zaskarżył wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 2 listopada 1994 r. (...), oddalający skargę Teresy T. na decyzję Wojewody w G. z dnia 6 maja 1994 r. (...), utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. z dnia 15 marca 1994 r. (...), którą odmówiono zainteresowanej przyznania stałego zasiłku z pomocy społecznej z tytułu wychowywania dziecka chorego na astmę oskrzelową i wymagającego ciągłej opieki.
Wyrokowi temu Minister Sprawiedliwości zarzucił rażące naruszenie art. 7, art. 77 par. 1, art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 1 i 3 Kpa, art. 27 ust. 2 w związku z art. 27 ust. 1 i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ oraz naruszenie interesu Rzeczypospolitej Polskiej i na podstawie art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ domagał się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu - Ośrodkowi Zamiejscowemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu rewizji nadzwyczajnej skarżący zastrzegł, że choć zmierza do wzruszenia prawomocnego wyroku i poprzedzającej go decyzji, to zgadza się z podstawową tezą Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż celem art. 27 ust. 2 w związku z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. jest umożliwienie uzyskania zasiłku stałego jedynie osobom, których dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty najniższej emerytury. Jest to zresztą zgodne z ogólną zasadą udzielania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej /art. 4 ust. 1 ustawy/. Rzecz jednak w tym, że oddalając skargę na decyzję organu drugiej instancji Naczelny Sąd Administracyjny dał wyraz błędnemu przekonaniu, że skarżąca nie spełnia warunków do otrzymania wspomnianego zasiłku. Sąd przyjął bowiem, że ustalona w środowiskowym wywiadzie rodzinnym, przeprowadzonym w dniu 9 marca 1994 r. przez Miejski Ośrodek Pomocy w K., kwota dochodu przypadającego na osobę wynosiła w rodzinie Teresy T. 1.565.500 zł miesięcznie, a więc przekroczyła miesięczną kwotę najniższej emerytury. Tymczasem najniższa emerytura została od 1 marca 1994 r. podwyższona do kwoty 1.760.000 zł miesięcznie.
Inna sprawa, że w wymienionym wyżej wywiadzie rodzinnym znajduje się zaświadczenie Ośrodka Pomocy Społecznej w L. z dnia 23 marca 1994 r., z którego wynika, że Artur T. /syn Teresy T./ jest w L. właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 12,36 ha /5,56 ha przeliczeniowego/, z którego wartość dochodu przyjmuje się w kwocie 4.893.078 zł miesięcznie. Według oświadczenia Jadwigi T., złożonego w dniu 23 marca 1994 r., jej wnuk Artur T. od listopada 1993 r. nie mieszka w L., tylko u swojej matki w K. W aktach organu administracyjnego pierwszej instancji zamieszczono też zapisek w brzmieniu: "Pani Teresa T. nie ujawnia faktu zamieszkania /i dochodów/ syna Artura pod jednym adresem w K".