Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Prezydenta Miasta (...) w przedmiocie rozbiórki domku letniskowego na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego PRL (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 21 grudnia 1983 r. SA/Kr 886/83
uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę (...).
Stosownie do przepisu art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ przymusowej rozbiórce /albo przejęciu na własność Państwa bez odszkodowania i w stanie wolnym od obciążeń/ podlegają obiekty budowlane wybudowane niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie ich budowy znajdujące się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę /albo przeznaczony jest pod zabudowę innego rodzaju/.
Wbrew stanowisku Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawionemu w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, rygorem przewidzianym w powołanym wyżej przepisie podlegają nie tylko budowle wzniesione na terenach, dla których zostały opracowane miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, czy wyznaczone tereny budowlane, ale także - jak to podniesiono w rewizji nadzwyczajnej - na terenach nie posiadających takich planów.