W celu oceny, czy nie zostały naruszone uzasadnione interesy osób trzecich /art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, konieczne jest ustalenie czy wznoszony obiekt odpowiada warunkom techniczno-budowlanym i czy nie powoduje pogorszenia warunków sanitarnych oraz uciążliwości dla otoczenia.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego z garażem i budynku gospodarczego skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z dnia 9 czerwca 1995 r. SA/Ka 266/95
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę NSA OZ w Katowicach do ponownego rozpoznania.
Wójt Gminy L. decyzją z dnia 21 października 1994 r. (...) udzielił Arkadiuszowi K. pozwolenia na budowę obejmującą budynek mieszkalny z garażem, budynek gospodarczy oraz stałe ogrodzenie na działce położonej w L., przy ul. M., (...). Integralną częścią decyzji jest decyzja Wójta Gminy L. (...) z dnia 5 lipca 1994 r. zatwierdzająca plan realizacyjny.
Po rozpatrzeniu odwołania Marii S. Wojewoda K. decyzją z dnia 12 grudnia 1994 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję w sprawie pozwolenia na budowę. W uzasadnieniu swej decyzji Wojewoda stwierdził, że realizowana inwestycja budowy budynku mieszkalnego z garażem i budynku gospodarczego jest zgodna z ustaleniami miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonego uchwałą Gminnej Rady Narodowej w L. (...) z dnia 6 grudnia 1978 r. /Dz.Urz. Woj. K. nr 1 z dnia 14 lutego 1979 r. poz. 11/ oraz uchwałą (...) z dnia 31 stycznia 1986 r. przedłużającą ważność planu miejscowego.
Inwestor przedłożył nowy plan realizacyjny zabudowy swojej działki, mając na uwadze zabudowę sąsiedniej posesji, na które to rozwiązanie wskazywała decyzja organu odwoławczego w uprzednio prowadzonym postępowaniu o zatwierdzenie planu realizacyjnego. Organ I instancji zatwierdził przedłożony plan realizacyjny decyzją z dnia 5 lipca 1994 r. uściślając go stosownymi warunkami. Maria S. ponownie wniosła odwołanie na nową decyzję zatwierdzającą plan realizacyjny działki Arkadiusza K., który uwzględniał możliwości zabudowy sąsiednich działek i będącą optymalnym rozwiązaniem w stosunku do istniejącej już zabudowy na pozostałych działkach sąsiednich.
Mając to na uwadze Wojewoda uznał, że nie ma podstaw do zmiany wydanej decyzji o pozwoleniu na budowę, gdyż sugestie skarżącej wymagałyby odstępstw od obowiązujących przepisów, które nie mogą mieć zastosowania w sprawie.
Na powyższą decyzję Wojewody Katowickiego z dnia 12 grudnia 1994 r. złożyła skargę Maria S.
Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach po rozpoznaniu sprawy wyrokiem z dnia 9 czerwca 1995 r. (...) oddalił skargę. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że teren na którym znajduje się działka inwestora oraz sąsiadujące z nią nieruchomości w planie miejscowym zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod budownictwo mieszkaniowe. Z tego wynika, że działka inwestora jest działką budowlaną, niezależnie od istniejącej zabudowy na działkach sąsiednich. Ze względu na wąską powierzchnię działki inwestora istnieją pewne utrudnienia przy jej zabudowie. Dlatego konieczne było poszukanie rozwiązania, które umożliwiłoby prawidłową i optymalną zabudowę nieruchomości sąsiednich także w bliższej perspektywie czasu. Przy tym nie liczy się tylko interes skarżącej, ale również uzasadnione interesy pozostałych właścicieli sąsiednich działek. Przyjęte rozwiązanie umożliwi lokalizację budynku na działce skarżącej z zabudową bliźniaczą. Podstawą do odrzucenia tego rozwiązania nie może być brak zgody skarżącej na rozstrzygnięcie lokalizacyjne. W związku z tym wola właściciela nie ma istotnego wpływu na przestrzeganie bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa budowlanego. Wobec zgodności zaskarżonych decyzji z prawem, Naczelny Sąd Administracyjny na zasadzie art. 207 par. 5 Kpa skargę oddalił.